Gün, Cumhuriyetin günü

Kimbilir kaçıncı yaşını kutluyordu.

Tığ gibi bir Teğmen, pistte nişanlısıyla birlikte çok zarif bir vals yapıyordu.

Tango çalınca Hâkim Bey Amca da eşiyle kalktı dansa.

Melodiler bile aklımda.

Amatör orkestra hâlâ kulaklarımda.

Ah... Gecenin ileri saatlerinde bizim Başöğretmen’in pistte fırlayıp - şimdi Ceylan dediğimiz - Şeyh Şamil şarkısıyla enfes figürler yaptığını hatırlıyorum. Hele aslan yürekli bir Binbaşı, yerleri sarsarak ne güzel bir Harmandalı oynuyordu.

Cumhuriyet...

Kendine olan güveniyle, batıya açık özüne bağlı, sağlam yapısıyla O’na

ilk gece aşık oldum.

Hâlâ peşinde koşuyorum.

***

Şimdiki çocuklar da herhalde benim çocukluğumdaki gibi, heyecanla katılacak törenlere.

Okullarda Bayrağı taşımak için, mutlaka her biri yarışacak.

Gözler ışıl ışıl, başlar dimdik, alınlar apaçık bir şekilde Cumhuriyet denen

o sevgiliye yine marşlar söylenecek.

Kokusu Türk, rengi Türk, özü Türk.

***

Her 29 Ekim güzeldir.

Geçen sene bugün.

Hayır... 10 sene evvel bugün.

Hayır... 40 sene evvel bugün.

Hepsi güzel.

Ama benim için en güzeli, O’nunla tanıştığım gece.

Kimbilir kaçıncı yaşını kutluyordu.

Disiplinine, prensibine, otoritesine, memuruna, öğretmenine, askerine, kadınına kızına bakarak, O’na ilk anda sevdalandım.

Eve döndüğümüzde babam bana Dumlupınar’ı, Sakarya’yı, Çanakkale’yi anlatıyordu.

Yıllar sonra ayın heyecanı çocuklarımıza aktardığımız için mutluyum.

- Bayrak asın.

Bu bayrak, dünyanın en güzel bayrağı.