Gezi Parkı AKP’yi böler mi?

BAKANLAR Kurulu’nda tartışmalar olduğu, Arınç’ın istifa ettiği, Cumhurbaşkanı Gül’ün devreye girerek durumu düzelttiği söylentileri üzerine yalanlamalar geldi. Böyle ortamlarda dedikodunun bini bir para. Ama, ‘Ateş olmayan yerden duman çıkmaz’ lafı da boşuna söylenmemiştir. Son gelişmeler bana bundan 9 ay önce bu köşede ESİAD eski Başkanı Sıtkı Şükürer’le yaptığımız bir söyleşiyi hatırlattı. O sıralarda cumhurbaşkanlığı seçimi tartışmaları vardı. Şükürer, AKP’nin bölünme olasılığının yüksek olduğunu söyleyip, merkez sağda yeni bir parti senaryolarını şöyle dile getirmişti:

Bir siyasi iktidarın yüzde 60’ları, 50’leri, 70’leri taşıması mümkün değil. Demokrasilerde bunun pratik bir çözümü vardır. Türk siyasi tarihine baktığınız zaman bunun pek çok örneğini görebilirsiniz. Çok büyük bir olasılıkla AK Parti bölünecektir. Dolayısıyla eğer CHP bu kafa yapısını değiştirmez ise AK Parti’nin iktidar alternatifininm yine AK Parti içinden bölünerek çıkacağını düşünenlerdenim. Bu belki siyasi bir fütüristlik ama gerçekleşme olasılığı çok uzak fantazi bir sallama da değil. Nitekim bunun emarelerini şu anda görmeye başladık. Şimdiden 2014’te cumhurbaşkanı seçimiyle ilgili AK Parti’de bir ayrımlaşma tohumları yeşermeye başladı. AK Parti kendi içinde iki temel yapıyı şu anda muhafaza ediyor. Birincisi muhafazakar değerlere daha duyarlı bir kitle. Bir de eski merkez sağ seçmenin zihniyetini temsil eden kitle.

 
Merkez sağ yeni bir parti

AK Parti içinden özgürlükçü değerlere daha fazla vurgu yapan ikinci bir parti çıkabilir. Bu partinin tabanı muhtemelen merkez sağ seçmen, muhtemelen cemaat olacaktır. Bu tabanda PKK’ya sıkışmış Kürt aydınları, CHP’ye sıkışmış seçmenler arasından çıkacak Aleviler, Türkiye’nin entelektüel sermayesini ifade eden liberaller de olacaktır. Bunlar merkez ve merkez sağ blokta yüzde başlangıç itibarıyla yüzde 20’lik bir ağırlığa ulaşabilirler. Dolayısıyla bir iktidar alternatifidir. Önümüzdeki süreçte bunları görme ihtimali var.
Evet böyle yazılmıştı senaryolar. Gezi Parkı olayları AK Parti’de kaynayan kazanı fokurdatacak mı yoksa daha fazla kenetlenmeye mi yol açacak hep birlikte yaşayarak göreceğiz.

Besmele ve tweet
 
TWİTTER isyanı, duran adam, karanfilli eylem, piyanolu protesto, kırmızılı kadın, suya meydan okuyan kadın ve daha niceleri... Hepsi de yeni bir dönemin simgeleri olarak tarihteki yerlerini alacak. Şu anda yaşanan en büyük sıkıntı barışçıl yollardan yapılan bu eylemlerle tepkilerini dile getiren kitlelere devletin ne yapacağını bilememesi. ‘Duran adam’ı alıp götürmek, kendisine karanfil uzatan eylemcinin yüzüne biber gazı sıkmak hukuka, akla, mantığa sığan bir şey değil.
Brezilya’da otobüs zammını protestoyla başlayan eylemler kısa sürede kitlesel bir şekilde mağazaları yağmalamaya dönüştü. Türkiye’de ise bazı marjinal grupların bankamatik ve birkaç işyerini taşlamaları dışında yağmalama gibi olaylara hiç rastlanmadı. Sadece bu bile Türkiye’deki eylemcilerin farklılığını gösteriyor.

Türkiye’de halkın ortalama eğitim düzeyinin orta 2’den terk olduğunu daha önce bu köşede dile getirmiştim. Zaten miting meydanlarında bu açık bir şekilde görülüyor. Aralarında çok sayıda üniversite mezunu, yüksek lisans ve doktoralıların da bulunduğu Gezi Parkı eylemcilerinin ortalamasının ise en az lise mezunu düzeyinde olduğu tahmin ediliyor.

Başbakan Erdoğan’ın hala Türkiye’yi bölgesinde lider ülke yapma hayali varsa, “Onlar milyonlarca tweet atsınlar bir besmeleyle oyunlarını bozarız” şeklinde sözlerle toplumda ‘bizler ve onlar’ ayırımına son vermek zorunda. Brezilya’nın eski marksist gerilla lideri olan kadın başbakanı, “Ben gösterileri destekleyenlerin de desteklemeyenlerin de devlet başkanıyım” diyerek yağmacıları bile kucaklayabiliyor.
Türkiye’de ise sanki devletin başı değil, gençlik hareketinin lideriymiş gibi davranışlar, “Yüzde 50’yi evde zorla tutuyorum” açıklamaları, eylemlere, mitinglerle cevap verme, olanlardan dış güçleri ve faiz lobisini suçlama uygulamaları koltuğuna güvenemeyen politikacı görüntüleri veriyor.