Ardından 10 yıllık hınçlarını almak isteyen bazı öfkeli gruplar sokağa dökülünce, işin tadı kaçtı.
Ama yine de başlangıçtaki o çimen kokusu, o yeşil aşkı, o demokratik tavır ve o dayanışma, asla unutulmaz.
Keşke gölgelenmeseydi.
***
Tenezzülcü bazı siyaset erbabı, bu fırsatı kaçırır mı? Ot gibi bitiverdi hemen. Sırrı Süreyya’nın tabiriyle “ambulans’ın peşine takılan uyanık taksi şöförü” gibi.
Bu arada MHP’nin gösterdiği dirayet ve basiret, kimsenin gözünden kaçmadı.
Tabii, Başbakanın “istersem 1 milyon kişiyi de ben toplarım” demesi barış dili’yle hiç bağdaşmadı.
Görüyor musunuz, safiyane bir eylem, kaç türlü darbe aldı.
***
Şuna hayret ediyorum.
Bunca işin arasında... Uludere’ydi Reyhanlı’ydı, yok çözüm süreci’ydi, anayasaydı, alkoldü, sigaraydı, yok efendim 3. Köprü’nün ismiydi, falan derken, bir de Gezi Parkı Krizi.
