Fransa, Osmanlı yönetimindeki Cezayir’i işgal için 1827’de saldırılara başladı. 1830’da Cezayir’i ele geçirdi. Sonraki yıllarda Cezayir, Fransa İçişleri Bakanlığı’na bağlandı. Bu gelişme ve Cezayir’de biriken öfke isyana yol açtı. 1871 yılında Muhammed el Mukrani’nin liderliğinde 200 kadar aşiret Fransız işgalcilere karşı direnişe geçti. Ancak isyan kanlı bastırıldı. 1881 yılında bu kez Sidi Şeyh liderliğinde yeni bir ayaklanma ortaya çıktı. Üç yıl süre bu isyan da ilki gibi çok kanlı bastırıldı. On binlerce Cezayirli katledilirken Fransa da ülkedeki baskılarını artırdı. İkinci Dünya Savaşı’ndan sonra Cezayir’de bağımsızlık talepleri yeniden yükselmeye başladı ve bu yönde örgütlenme yoğunlaştı. 1954 yılında Cezayir’i bağımsızlığa götürecek isyanlar başladı. Ancak 1954 yılının mayıs ayında Fransız güçleri iki ayrı saldırıda 45 bin Cezayirliyi katletti. Bazı kaynaklara göre 1954 yılından başlayarak bağımsızlığın kazanıldığı 1962 yılına kadar 1.5 milyon Cezayirli öldürüldü. 8 bin köy yakıldı, 2 milyondan fazla Cezayirli sürgün edilerek toplama kamplarına yerleştirdi. Cezayir kaynaklarına göre Fransa’nın işgal ettiği 1830 yılında ülke nüfusu 8 milyondu. 132 yıl süren işgal sonrası Cezayir’i nüfusu 6 milyona düştü.