Gávur işi kutlama...

Teyzelerin-ebenin o çığlıkları...

Sürüp gider kutlamalar...

İlk adım atış, kelimeleri ilk söküş, ilk diploma, ilk aşk, ilk iş, ilk maaş...

Ya da günlük yaşamın içindeki o ‘‘Aferin’’, ‘‘Bravo’’, ‘‘Tebrikler’’, ‘‘Doğru’’, ‘‘Tamam’’, ‘‘Haklısın’’, ‘‘Öpüldünüz’’, ‘‘Yaşa’’, ‘‘Sağol’’ gibi minik minik sözcükler, birer kutlama değilse ne?..

Dahası; başka kutlayan olmasa bile, insanın kendi başına o tek kişilik kutlamaları...

Diyelim ki bir ‘‘Oh...’’ sözcüğü...

Mırıldanan bir şarkı...

Küçük başarılarda keyiflenip, masanın kenarında trampet çalmak...

Bir sırıtmak...

*

Ama yobaz, yılbaşı kutlamalarını ‘‘káfir işi kutlama’’ sayıyor...

Ben bu ‘‘káfir işini’’ de zaten anlamam...

Yobazların son zamanlardaki gözdesi Bin Ladin, mağarasında ‘‘káfir işinden’’ söz ederken öyle bakmıştım:

Yanında duran silah Rus malı, transistörlü radyosu Çin, çekimini yaptırdığı kamera Japon, sırtındaki parka Amerikan, mağarasını aydınlatan ampul Alman...

İçinde yobazın yaptığı bir tek şey yok...

Ki Başbakan Ecevit'in ‘‘Yılbaşı kutlamalarına kızanlar Taliban kafalılar’’ demesi doğruydu...

Kutlarım...

Yobaz bu...

Diyelim ki Güney Kore malı hoparlörden ezan sesini duyunca, Çekoslovak camlı gözlüğünü takar, İsveç malı saatine bakar, İtalyan icadı muslukta aptesini alır, Alman dolmuşa biner namaza gider...

Ama ‘‘káfir işine’’ kızar...

*

İşte hem kutlama, hem káfir işi dün gece birleşti...

Bizler iki kötü şeyi bir arada mı yaptık?..

Ben kutlarım...

Yeni yılınızı...

Aydınlık-çağdaş-mutlu Türkiye için taşıdığınız o umutların gerçekleşmesini...

Yaşamınızdan kutlamaların eksik olmamasını dilerim...

Kutlu olsun...

Kutlu olsun...