Eşkıya’ya müjde

Buna diplomatik temas mı denir, yoksa eşkıya’ya muhatap olmak mı?

Hemen Büyükanıt Paşa’yı hatırladım. Geçen sene bu günler ne diyordu Paşa:

- Ben askerim, asker gibi düşünürüm ama siyasetçiler kiminle isterlerse görüşebilirler.”

Buna Barzani de dahil.

Herhalde dahil.

***

Peki... Büyükanıt Paşa böyle düşünüyordu da şimdiki komutan başka mı düşünüyor acaba?

Onu bilmem.

Ama siyasetçilerin ikiye bölündüğünü görüyorum.

Bir kesimi her türlü diplomasi’yi denemekten yana.

Öbür kesimi ise, bunun bir acz olduğunu, teslimiyet olduğunu, hatta eşkıya’ya mihmandarlık olduğunu söylüyor.

Peki bu durumda eşkıya ne yapıyor?

Elbet Barzani’ye ihtar çekiyor, bizi satma diyor ama -Barzani satsa bile- eşkıya’nın güvencesi

yine de Türklerdir.

***

Çünkü Türkler, tek vücut olamıyorlar.

Türkler, kendi aralarında mutabık değiller.

Dünkü Bağdat Toplantısı, Ankara’yı ikiye bölmüştür.

Buna hangi eşkıya sevinmez?

Beri tarafta ise gözyaşı döken analar “Durdurun bu kanı da nasıl durdurursanız durdurun” diye yakarırlar.

24 yıldır bu meseleyi niye halledemediğimizi şimdi anlıyor musunuz?

- Kabahat Amerika’da.

Yok canım, bu Amerika 24 yıldır Irak’ta mıydı?