En olgun haliyle Genco Erkal

"Kendimi battaniyenin altına hapsedeceğim" dedim. "Bu havada tiyatroya mı gidilir!"

Henüz aralık ayı bile gelmemişken, soğuktan dona dona, -çok özür dilerim-; ne Genco Erkal'ı ne de Gogol'ü hatırlamak geliyor insanın içinden.

Ben de herkes gibi, boş zamanlarımda hayatımı bir battaniyenin altında geçirebilme planları yapıyorum.

'Bir Delinin Hatıra Defteri'ni seyredeceğim ama ne toplumsal düzen, ne aşağılanma ne de karşılıksız aşk mevzusu ilgimi çekiyor o akşam.

Zaten Bienal'den yeni çıkmışız, TÜYAP hepimizin kafasını metrobüs durağına çevirmiş; yeni yeni kendimize geliyoruz, bu kadar sanat bana fazla!

O akşam bir ayağım ileri, iki ayağım geri, sıkıla sıkıla, üşüye üşüye Kenter Tiyatrosu'na vardım.

Yanımdaki arkadaşım, geçen yıl aynı oyunla sahneye çıkıp ortalığı kırıp geçiren Erdal Beşikçioğlu'nun performansının ne kadar muhteşem, ne kadar şapşahane, ne kadar olağanüstü olduğunu anlatıp duruyordu. Söz konusu Genco Erkal olsa da, asla daha iyisini görmeyeceğinden çok emindi ve bu yüzden şimdiden sıkılmıştı. Sıkıntısı sanki çok ihtiyacım varmış gibi bana da bulaştı. Anlayacağınız, aşırı yüklü bir ruh haliyle salona girdik.

İzleyici kitlesi sandığınız aksine, 50 yaş üstü CHP prototipinden değil; çoğunlukla gençlerden oluşuyordu. Ve ağzına kadar doluydu... Sevgilisini koluna takıp gelen de vardı, ailesiyle çay bahçesine gitmiş gibi gelen de...

EN OLGUN HALİYLE...

Genco Erkal bu oyunu ilk kez 27 yaşındayken sahnelemiş. Yıl 1965... Meddah geleneğini saymazsak, Türkiye'de oynanan ilk tek kişilik oyun... Sahneye çıkmadan akıl hastanelerinde gezmiş genç Genco Erkal. Gözlemler yapmış, karakterini böyle oluşturmuş.

İkinci versiyon, 3 yıl sonra geliyor. Sonra 1993'te bir daha... Ve aradan tam 50 yıl geçtikten sonra bugün, Erkal bir 'Gogol üstadı' olarak dördüncü kez sahneliyor 'Bir Delinin Hatıra Defteri'ni. Artık hem oyunun kendisi, hem de oyuncu en olgun haliyle karşımızda.

Ben de birçokları gibi Gogol'ün meşhur hikayesini biliyorum, birkaç kere farklı yorumlarıyla sahnede izlemişliğim de var. Peki beni tekrar bu oyuna getiren ne? İtiraf etmek gerekirse; sadece Genco Erkal'ı izlemeye geldim. 77 yaşındaki bir adamın deliliğin sınırındaki Poprişçin'i nasıl yorumlayacağını, o enerjiyi nasıl yüklendiğini merak ediyorum. Ve ışıklar kapandığında, bu '50 yıl'ın tecrübesini göreceğim için felaket heyecanıyorum.

77 DEĞİL, 20 YAŞINDA!

Hayatın gerçeklerinden kaçan Poprişçin’in kendi dünyasında delirmeye giden hikâyesini anlattığı Bir Delinin Hatıra Defteri, benim için Genco Erkal’ın bir nevi 'tek kişilik şovu'ydu. 77 yaşındaki Erkal'ı izlerken onun benden daha genç olduğuna inandım. Kendisi de geçen hafta HaberTurk'ten Ece Saruhan'a verdiği röportajda, "20’li, 30’lu yaşlarda hissediyorum. Sahnede de öyle görüyorum kendimi. Bundan dolayı da hiçbir şeyden geri kalmıyorum, sahnede bütün hareketleri yapıyorum" demişti.

Muazzam enerjisi, olağanüstü yeteneğiyle birleşince, sıradan bir tiyatro seyircisi olarak, bir tür büyünün etkisi altında gibi hissettim kendimi. 1 saat 20 dakika süren oyunu, etkisi giderek artan bir heyecan ve merakla takip etmeye başladım.

Genco Erkal, "Yaz-kış yüzüyorum. Aletli pilatese başladım. 6 ders oldu. Geçenlerde pilates hocam oyunu izledi. 'Sahnede dizlerinizi öyle vurmayın' dedi. Bana hareketleri daha kontrollü yapmayı öğreteceğini söyledi" demişti yine aynı röportajda. Keramet pilateste midir bilinmez ama o yaşta kimi sahneye koysanız, kime o hareketleri yaptırsanız, yorgunluktan düşer bayılırdı. Burası kesin.

Genco Erkal'ın bu oyunu ilk sahnelediği yıllarda anneannesi seyretmiş, bu kez de torunları seyrediyor. Beşinci kuşak içinde bizler de varız ve bu şansa eriştiğimiz için mevsim ne olursa olsun, kalkıp o kapıdan girmek boynumuzun borcudur. Sıkıntıya birebir! Her cuma ve cumartesi, saat 20.30'da...