Dünya'yı kırdınız...

Bekir COŞKUN

Kirlilikten hava ısındı, buzullar eridi, sular yükselmeye başladı.

Toprak küre yavaş yavaş suyun altında kayboldu. Kendini kurtarabilen insanlar, demirden yaptıkları adacıkların üzerine tünediler. Elde kalan yiyecekler yüzünden kavga ettiler, birbirlerini sulara atıp öldürdüler.

Bir kavanozda biraz toprak vardı.

Kavanoza birkaç tane nohut atıp, yeşermesini, onunla karınlarını doyurmayı umuyorlardı. Herkes kavanozun içindeki toprağın peşine düştü.

Kavanoz ise bir sevimli çocuğun elindeydi.

Avucundaki nohut tanelerini kavanozun içindeki toprağa gömdü, dönüp güneşe baktı...

Ama aç büyükler geldiler...

Çocuğu denize attılar...

Kavanoz düşüp kırıldı...

Çocuk denizden ağlayarak bağırdı:

‘‘Dünya'yı kırdınız...’’

*

Bu böyle olacak...

O filmdeki gibi, kıyameti bizler elimizle hazırlıyoruz...

Kesilen her ağaç, kirlenen her ırmak, tarlalaştırılan her orman, zehirlenen her nefes hava, öldürülen her hayvan, kıyameti biraz daha yaklaştıracak...

‘‘Mevsimler değişti’’ diyorlar...

Artık karlı-soğuk kışlar yok... Ülkeleri sular basıyor...

Kanadalı bilim adamları buzulların birdenbire daha çok erimeye başladığını dünyaya duyurdular...

Dünya'yı kırdılar...

*

Önümde bir faks var:

İstanbul Valiliği'nde bir komisyon, çevrede ne kadar hayvan varsa, kurt, tilki, yarasa, çakal, kedi, köpek... Tümünü öldürme kararı aldı...

Oysa o bürokratlar doğanın yaşaması için bir tek karar almış, bir kez toplanmış, bir kez kafa yormuş değil...

Onlar tükenip yok olan İstanbul'dan sorumlu bürokratlar... Dünya'nın en güzel Boğaz'ı onların gözleri önünde tükendi...

Oraları yaşatmak için karar-marar almadılar...

Ama en kolayı, öldürme kararını hemen alabiliyorlar...

Çevreciler önümüzdeki günlerde toplanıp, İstanbul'dan Ankara'ya yürüyecekler...

*

Doğa yavaş yavaş ölüyor...

Bu, insanoğlunun kendi sonunu hazırlamasının dramatik öyküsüdür... Başınızı kaldırıp bir çevrenize bakın...

Bakın, göreceksiniz...

Dünya kırıldı...

---