Dumandan ölme vakti geliyor, aman...

*

Yıllar var ki evimizde kalorifer var artık. Üstelik, bir on senedir de doğalgazla ısınıyoruz.

Yani ben ‘çok şükür’ kategorisindenim.

Ama yine de (nostalji!) odun sobasını, kömür sobasını özlemiyorum desem, yalan.

Çocukluğumda, Yeşilköy’de salonda kocaman bir kömür sobası ve varsa (ki pek olmazdı ama babamın çalışma odasında yatardık bazen) yatak odasında küçük bir odun sobası... İkisinin de keyfi, ikisinin de mis kokusu farklıdır. Burnumda tüten...

Yıllar sonra, askerlik günlerimde, son bir kış daha geçirdim, bu kez evimde odun sobası, kışlada (taşla karışık) kömür sobasıyla...

Bir ara, Allah başımızdan eksik etmesin Bülent Ecevit sayesinde yaşadığımız ‘yokluk’ günlerinde ve son olarak da 1987 kışında (İstanbul’u felç eden 15 günlük kar yüzünden) Levent’te de odunla ısındık bir iki hafta. Pek nostaljik değildi bu kısmı işin...

Vatan-34’ün haberini okurken birden soba özlemim depreşti. Tabii benimki keyif için. Allah, bu zamanda, oduna kömüre muhtaç olanlara kolaylık versin...

Vatan-34 birinci sayfadan uyarıyordu:

Kalitesiz soba ve kömür can alır...

“Kış iyice bastırmadan soba almak isteyenler mutlaka TSE belgesi olup olmadığını kontol etmeli. Kömürler ise üstü kapalı depolardan satın alınmalı...”

Ciddi bir uyarı.

Çok şükür...

- Karadeniz’de mantar zehirlenmesi
- Batman’da akrep sokması
- Adana, Urfa’da damdan düşme ‘sezonlarını’ çok telefat vermeden atlattık bu sene.

Kış yaklaşıyor yani ‘Bursa’da lodos yüzünden duman zehirlenmesi’ mevsimi geliyor.

Fantazili-fantazisiz ‘şofben zehirlenmesi’ takip edecek ardından...

N’ooolur, bakın bir ayağımız Avrupa’da, n’olur bok yoluna ölmeyelim artık!