Dişi Samuray

JAPONYA Voleybol Ligi Dünyanın Üniversitesi…Her dünya starı voleybolcunun kariyerinde en az bir sezonu yaşamak istediği bir ligdir Japonya Voleybol Ligi..

Öyle bir ligdir ki, yürek ister, ciğer ister, adele ister, psikoloji ister.. Kısacası Süpermen, Süperwomen ister… İşte Türk voleybol tarihimizde ilk kez Beşiktaş ve Milli Takımımızın smaçörü Yeliz Başa, Japonya Süper Ligi’nin NEC Red Rockets takımında forma giyiyor..

BAYILANA KADAR, ÖLÜMÜNE İDMANLAR

Salon içi ve dışında günler nasıl geçiyor?

Tüm günüm kulüpte, salonda ve yatakta uyuyarak geçiyor. Gelmeden önce biraz tedirginliklerim vardı. Nasıl karşılayacaklar? Takım nasıl? Kızlar, antrenör, yöneticiler, şartlar, kültür, kalacağım yer hayat, iletişim, yiyecek, hayat pahalılığı hepsi soru işaretiydi.

Ancak ilk günlerde her şeyi gördüm. Bizim ligdeki yabancı oyunculara gösterilen ayrıcalık burada yok. Sakatlansanız bile torpil yok. Bayılana kadar ölümüne idmanlar var.

Japonlar sana bir lakap taktılar mı? Nasıl çağırıyorlar?

Halk ‘Türk Samuray’, takım arkadaşlarım ‘Yelo’ diyorlar.

Günde 8 saatlik yorucu bir antrenman mesaisi yapıyorsun. Nasıl dayanıyorsun, antrenman sonrası kendini nasıl hissediyorsun?

İLK İKİ GÜN “ALLAH’IM SANA GELİYORUM” DEDİM

Offff... İşte bence en can alıcı soru. Önce başımı sokacak eve yerleştim, sonra tanışma törenine katıldım. Beni birkaç gün idmana çıkartmayacaklardı ama gösterilen sıcak ilgi bana gaz verdi. Hemen tişört, şort verin idmana başlamak istiyorum dedim ve ne olduysa sonra başladı film… İlk gün gördüklerime inanamadım. Dedim “ben nereye geldim? Ben hangi sporla ilgileniyordum? Bunlar libero mu, smaçör mü? Nasıl zıplıyorlar? Bu hızları nasıl böyle oluyor? Bu top hiç yere düşmüyor mu? Bunlarda yorulma yok mu? Bu idman herhalde bugün bitmeyecek” gibi şeyler geçmedi desem aklımdan yalan olur. İlk iki gün" Allah'ım sana geliyorum" dedim. Sabah 9-13 idman 13-14 arası yemek 14-18 idman ve sonra Japon oyuncular 1-2 saat daha extra çalışıyor. Arada 1 saat dinleniyorum. Maç ısınmaları 3 saat önceden başlıyor. Yani maça çıkmadan 3 saat çok yoğun maç yapar gibi ısınıp maça
başlıyorsunuz. Akşam eve bayılmış bir şekilde geliyorum gözümü açtığımda salonda uyanıyorum. Dayan Yeliz dayan.. Dayan dayanabilirsen.

BANA SERVİS KARŞILAMAYI ÖĞRETİYORLAR

Türkiye liglerindeki antrenman sistemi ile Japonya ligini karşılaştırır mısın?

Tamamen çok farklı iki sistem. İlk işleri servis karşılatmak oldu. Antrenöre ben servis karşılamıyorum normalde dediğimde ise gülerek burada herkes her şeyi yapıyor merak etme dedi. Sen servis karşılayıp defansta yapacaksın dedi. İlk idmanı yaşadığımda bu insanlar ne yer, ne içer ,bunlar robot mu hiç mi yorulmaz dedim. Hepsi havada uçuyorlardı, erkek plonjonu atıyorlar, inanılmaz sıçrıyorlar ve antrenman rallilerin de 3-4 dakika top yere düşmüyordu. Ben buraya hazır gelmeme rağmen ilk başlarda yorgunluktan ne sıçrayabiliyordum ne de topa vuracak gücüm vardı. Son 5 gündür vurduğum toplar tatmin etmeye başladı.

GÜNDE 400 SMAÇ VURUYORUZ

Türk arkadaşlarına Japonya Ligini tavsiye eder misin?

Japon oyuncuların bünyeleri bize göre bayıltıcı antrenmanlara alışık ama bizim bünyeler çok farklı. Yoruldum veya tamam benden bu kadar deme şansın yok. Ya bayılacaksın ancak o zaman bıraktırırlar.. Antremanda su molası 10 saniye ve oturacak yerde yok. Salonda 8 saat ayaktasın. Burada haftalık idman saati Türkiye’den 3 kat fazla. Ve buradaki insanlar memur gibi sabah girip akşam çıkıyor kulüpten… Ve hiçbiri verilen emri sorgulamıyor. Buraya gelmeden önce çok iyi bir fiziksel güce, kondisyona ve en önemlisi taş gibi bir psikolojiye ihtiyacınız var. En büyük riskiniz sakatlık. Allahıma her gün dua ediyorum sakatlık vermesin diye. Çünkü vücudunuz dinlenmiyor ve günde 300-400 smaç vuruyorsunuz. Ligde cumartesi ve pazar günleri iki maç oynuyorsunuz.

AĞIR İŞÇİ, BİR AMELE GİBİYİM

Japonya voleybolunda kendinizi zorluk açısından Türkiye’deki hangi meslek gurubuna yakın
görüyorsunuz?

İnşaat işçiliği olabilir veya ağır yük işinde çalışan bir erkek amele gibiyim diyebilirim.