Denizler...

HER sene bu zamanlar geldi mi, içimi bir deniz özlemi kaplar.Dışarıda Ankara'nın son soğukları sürerken, arada bir muhterem karıma ‘‘Aslında iyi yüzücü olduğumu’’ anlatırım, o ‘‘Yine de dikkatle kıyıda durmalısın, boğulma da sonra...’’ der.Olsun...Denizleri özledim.Gözlerimi kapatıp hayal kurarım: Cunda Adası'nda, denize bakan camın arkasındayım.Güneş doğdu-doğacak.Tavşan Adası tarafından gelen bir balıkçı teknesi ‘‘ta ta ta’’ geçiyor, arkasında onlarca martı, balıkçının ayıklayıp da denize attığı küçük balıkları kapmak için kıyametleri koparıyorlar.Bu yaz zakkum ağaçları bol çiçek açtılar.Kedilerin üçü birden terastaki salıncakta uyumuşlar.Denizin kokusu burnumda...*Hayal kurmak buraya kadar.Oysa bizim denizlerimiz öyle deniz gibi kokmaz.Nereye giderseniz gidin, denize nereden yanaşırsanız yanaşın, önce bir bataklık, ya da lağım kokusu çarpmaz mı yüzünüze?..Sonra denizin içinde yüzen o naylon poşetler.Araba lastikleri, portakal sandıkları, çuvallar, mobilya parçaları, tıbbi malzemeler, prezervatifler, sebze atıkları, içecek kutuları ve bol bol bira-rakı şişeleri.Ve denizlere akıtılan şehir-kasaba kanalizasyonlarının her boyutta mensupları...Yoksa siz de mi bu denizlere gitmenin hayalini kurmaya başladınız?..Gidin...Örgütlenip bir araya gelmeden, yerel yönetimlere tepki göstermeden, tüm bunları umursamadan ve aldırmadan, gidin...*En iyisi, denizlerden uzaktaki deniz hayalleri.İşte bir balıkçı teknesi daha ‘‘ta ta ta’’ geçiyor. Şu an tam güneş ışınlarının denizde yaptığı kırmızı yolun ortasında tekne.Arkasında martılar.Balıkçılar peş peşe dönüyorlar.Muhterem karım, ‘‘Durup durup Pako'ya ‘Rastgele kaptan' deme, kafası karışıyor’’ diyor.Karışsın...Ankara’nın soğuğunda, bir tek hayali güzel kalmış denizi, özlemek ama görmek istememek...Ne karışık değil mi?..