Çocuğum günlerdir Taksim’de nöbette

Sevgili Güzin Hanım, günlerdir süren Gezi Parkı olayları karşısında sessiz kaldığınızı görüyorum.
Bir üniversite öğrencisi annesi olarak, üstelik de gençlerin bu tepkilerini haklı gören bir vatandaş olarak, bu olaylar ve polisin gençlerimize karşı uyguladığı inanılmaz şiddet karşısında, ben de size dert yanma ihtiyacı duydum.
Sevgililerin, evlilerin sorunlarını yazarken, bu son olaylarda biz annelerin üzüntüsünü de görmezden gelemezsiniz diye düşünüyorum.
Ben günlerdir uyku uyuyamıyorum.
Çocuğum ve arkadaşları, gece gündüz demeyip Taksim’de nöbet tutuyorlar.
Gazdan etkiledikleri halde yılmayıp, baş koydukları amaç için hükümetten olumlu bir cevap alıncaya kadar orada kalmakta da kararlılar.
Zaman zaman ben de Taksim’e çıktım. O gençlere destek verdim. Yaşım 58...
Burada “Meydan nerede?” diye soran başka şehirlerden gelmiş liseli gençler de var.
Polislerin yol kenarında bulunan bariyerlerdeki tel şeritleri yola enine olarak dizdiklerini gördüm. Protestocular kaçarken takılsınlar da kolaylıkla sıkıştırabilsinler diye. Oysa orada tertemiz gençler, Boğaziçililer, İTÜ’lüler ve daha pek çok üniversiteli var.
Biz daha önce birçok şey yaşadık ülkemizde. İhtilaller ve devrimler gördük. Ama inanın ben böylesine terbiyeli, akıllı, ne yaptığını bilen ve sakin gruplar görmedim sokakta.
Bu çocuklar, bu gençler ve orta yaşlılar 7-8 gündür orada.
En doğal haklarını, demokratik haklarını koruyorlar; hem de anayasa çerçevesinde. Onlara reva görülense inanılmaz bir şiddet...
Oysa hiçbir şekilde polisi provoke etmiyorlar, aksine devamlı bir kaçış içindeler.
Yaşlı teyzelerin kapılardan yemek ve su dağıttığı, evlerinin kapısını açtığı bir marjinal eylem görmüş müydünüz hiç?
Bu nefret nedir? Tonlarca gaz kullanıldı. Kendi gencine bunu kim yapar?
Fırsattan istifade tüm modern gençliği toplayıp hapse, hastaneye ya da mezara mı göndermek istiyorlar?
Ne olur siyasi, bürokratik gücü olan kişiler korusun bu çocukları. Onlar da anne baba değiller mi?
Bir anne olarak yalvarıyorum, artık bir şeyler yapılsın. Lütfen sesimi duyurun...
Rumuz: S.A.

Sevgili okurum, köşemin siyasetle hiç ilgisi olmadığını hatırlatmak isterim. Ama endişeli bir anne olarak yakınmanızı yayınlıyor, sesinizi duyuruyorum.
Umarım bu olaylar bir an önce yatışır, hükümet gençlerimizin sesine kayıtsız kalmaz.