Ceza

BİR zamanlar 10 binlerin sığmadığı, dışarıda kalan binlerce seyircinin itiş kakışıyla kapıların kırıldığı Atatürk Stadı... Ne için? Karşıyaka'yı izlemek için. Aradan geçen yıllar Karşıyaka'yı bomboş tribünlere oynayan bir kadere mahkum etti. Gel de Karşıyakalı futbolcu ol, sonra da bu atmosferde maça konsantre ol. Sanki seyircisiz oynanan cezalı bir karşılaşma gibi. 1980'lerden beri seyircisi takımına ceza kesiyor. Şu anki durumda sadece bin kadar taraftar takımına destek verebiliyor.

Hani derler ya; Ne kadar başarı, o kadar para. Tribünler için de; Ne kadar iddia, o kadar seyirci...

Ve rölantide başlayan oyunda arka arkaya gelen iki gol. Sonra da Karşıyaka kendine ceza kesiyor, rehavetin faturası beraberlik. Ve Kuşadası'nın maç koparan jokeri Ceyhun 35. dakikada oyuna girip, iki golle takımının galibiyet dakikalarına imzasını atıyor.

Aynı takımdan iki futbolcunun sık sık çarpışması (B.Serkan, Erkan örneğinde olduğu gibi) ile gözlemlenen koordinasyon eksikliği, K.Serkan ve B.Serkan'ların hareketli oyunuyla aşılmaya çalışılıyor. Sonradan oyuna alınan gençler de kar etmeyince skor üstünlüğü Kuşadası'na geçiyor. Daha doğrusu oyuna galibiyetle başlayan Karşıyaka, ikinci yarı boyunca sürekli yenik, beraberliği kovalayan, bulduğunda da tekrar yenik duruma düşen bir tablo sergiliyor. Tabii inanılmaz savunma hataları, Kuşadası'nı beşinci golü bulmaya kadar götürüyor.

Son kez Erkan'la yakalanan 4-4'lük beraberlik de korunamıyor, ancak o dakikadan itibaren maçın başından beri olması gereken tempo yorgunluğa inat bir enerjiyle sergilenmeye başlıyor. Kısacası düşme hattından kurtulma çabası sergileyen Kuşadası Gençlik'in gücü Klasman liderliğine soyunan Karşıyaka'nın çok üzerindeydi.