×
Çare tükenmez
Paylaş
Bir dizi yeni parti var.
Yeni oluşum var.
Hepsi de iddialı.
Diyelim ki seçimde hezimete uğradılar.
Ama 1’er 2’şer puan bile alsalar toplam 10 puan çöpe gider.
Geriye kalır 90 puan.
Daha durun.
Sarıgül ve Ali Balkız da geliyor. Eh, bir de mevcutlar var: AK Parti, CHP, DSP, MHP, BP, LDP, SHP, DTP, İP, TKP ve öbürleri.
Bunların hepsi 90 puanı paylaşacaklar.
Paylaştırın bakalım.
Yapın bir hesap.
* * *
Eğer koalisyon tablosu doğuyorsa, ondan da korkmayın.
Koalisyon, hiç de kötü bir model değildir. Bugün tek başına iktidar yerine, güçlü bir koalisyon olsaydı, açılım dedikleri süreç, daha sağlıklı yönetilecekti.
Nitekim... İktidar Partisi niye sürekli destek arayıp durdu CHP’den, MHP’den ve diğerlerinden? Demek ki ihtiyacı vardı.
Ermeni Açılımı, Kıbrıs ve daha ne kadar hamle varsa hepsinde desteğe ihtiyaç var.
Yâni, tek başına iktidar tam bir ömür törpüsü.
* * *
Zaten bıktık bu çoğunluğun tahakkümü edebiyatından.
Bıktık usandık.
Yüzde 47 değil, 67’yle bile gelsen yeni demokrasi manifestosunda azınlığın feryadı’na kulak vermeye mecbursun. Çoğunluk’tan ziyade çoğulculuk ön planda artık...
Derdini kimseye anlatamazsın.
Öyleyse şampiyon olup da ne yapacaksın?
Sıraya gir. Ortak ol.
Aynı şey.
* * *
Kaldı ki maymun iştahlı milli irade, 2 seçimden fazlasını hazmedemiyor.
Menderes, Demirel, Özal.
Hepsinde aynı grafik.
Neredeyse eşyanın tabiatı haline geldi bu iş.
Onun için ben derim ki:
Muhtemel koalisyonlar, keşke hep seçimden önce kendilerini takdim edip programlarını açıklasalar.
Oylar çöpe değil, hedefe...
“Vatandaş!.. Koalisyona oy ver” pekalâ yeni bir slogan olabilir.
Son söz: Tek başına iktidar, elbette iyi bir şey ama koalisyon, hiç de dünyanın sonu değil. Tasalanmayın.
Paylaş
