Çalıntı demokrasi...

Siyasetçi seçmene rüşvet veriyorsa, seçmen de bunun karşılığında ona oy veriyorsa...

Halk arasında buna ‘Al-ver’ denilir.

Bu yeni bir şey değil, 1950’den sonra çok partili yaşama geçildiğinde, politikacılar bunun ilk uygulaması olarak seçmene ayakkabıların bir tekini seçimden önce verdiler, öbür tekini ise sandık açılıp da kazandıkları anlaşılınca dağıttılar.

Seçimden sonra ayakkabıların ikinci tekleri verilirken özen gösterilmediği için, birçok vatandaşımızın diyelim ki ikisi de sağ tek ayakkabısı oldu.

Teknoloji gelişince bu sefer düdüklü tencerelerin kapakları seçimden önce verildi, aday kazanınca tencerenin altı teslim edildi.

Kimi zamanlar kazanamayan adaylar altını vermedikleri için, bu sefer vatandaşlarımızın birçoğunun evinde birer düdüklü tencere kapağı vardı, altları yoktu.

İkisi de sağ ayakkabı, ya da dibi olmayan düdüklü kapağı sahibi ola ola, hem halkımız, hem siyasetçiler demokrasinin nimetlerini sevdiler.

*

Zamanla her şey gelişiyor.

Artık bu ‘demokrasi’ gibi gözüken şey, bir ulusal yağma ve hırsızlık boyutuna ulaştı.

Diyelim ki iktidarlar kaçak yapıları affediyorlar, kentlerin yüzde 70’ini oluşturan avantacıların oylarını alabiliyorlar.

Halkımız ev sahibi oluyor, siyasetçi de iktidar sahibi...

İşte; önceki gece AKP’liler 12 Ekim 2004’ten önceki kaçak yapıları yasalaştırdılar. Bu, seçimi bir daha kazandıklarında 12 Ekim 2004’ten sonra yapılan kaçak yapıları yasalaştıracakları anlamına da gelir.

Ve elbette gecekondu bölgelerinden yine yüksek oy alacakları anlamına da...

*

Demokrasi, eğer böyle rüşvet al-veri üzerine kurulmuşsa, bunun bir adı da çalıntı demokrasidir.

Birisi hakkı olmayan malı çalıyor, öbürü de onun suçuna yardım ederek iktidar oluyor.

Halk rüşvet alıp iktidarı veriyor, siyasetçi rüşvet verip iktidarı alıyor.

Ve sanki demokrasi varmış gibi oluyor.

İkisi de sağ tek ayakkabıdan, altı olmayan düdüklü tencere kapağından sonra...

Alın size aslı çalıntı olan bir demokrasi...