Astrolojiyi takip etmeme gerek yok, ne zaman ki ülkenin gündemi karışık, benimki de onunla yarışır karmaşada. Mesela Gezi olayları sıralarında ya mutsuzluktan ölecektim ya da biber gazlarından. “Nasıl ya, nasıl olur” sorusunu hem kendime hem olaylara sorarken biber gazına arttı direncim.

Şu an düşünüyorum da ülke yine karışık. Büyük rüşvet, hırsızlık, yeni operasyonlar, insanları kandırma diz boyu. Sonra hayatıma dönüyorum…

Yatak odamı düşünüyorum. Yorganımın altından çıkabilecek en ilginç şey dolar değil, sıcağı çok seven kedim Pekmez, ayakkabı kutularımda yazlık pabuçlarım… Sonra diyorum birileri telefonumu dinlese, hani birileri mesajlarımı okusa gizli gizli… Ay ne kadar sıkıcı! Ben bile mesajlarımı ikinci kez okumazdım. O derece rutin, o derece şaşırtamam kimseyi.

Çevreme bakıyorum sonra. Her şey durmadan devam ediyor… Ofiste telefonlar çalıyor, alışverişler yapılıyor, davetler, kutlamalar, akşam yapılacak yemekler düşünülüyor. Bi’ tek ben yokum içlerinde, görmüyorlar.

Diyorum ki; olsaydı yorgan altı sakladığım sırlarım, olsaydı kasetlerim, gizli mesajlarım gündeminizde miydim?