Bugün bayram bir kaşık ayran

BUGÜN bayram. Şimdi, yazdığım ilk cümleye bir süre manasız manasız baktım. Çünkü bu yazıyı salı günü yazıyorum ve bayram henüz başlamamış.Fakat Galatasaray-Liverpool maçına gideceğim için, cumartesi çıkacak yazıyı salı gününden yazmak durumundayım.Hangi yazıyı ne gün yazdığımın sizleri zerre kadar ilgilendirmediğini biliyorum ama olaya bir anda tuhaf bir şekilde yabancılaştım işte.Her neyse... ‘‘Bayram tatili, bayram kutlamaları ne kadar değişti. Nerede o eski bayramlar birader’’ muhabbetinden zaten bayılmış vaziyetteyim. Böyle yazılmış bir yazı daha okuyamayacak haldeyken, bir benzerini yazmam da mümkün değil.Benim de özlediğim şeyler yok mu, tabii ki var? Ama ama zaman değişti, Çelik de değişti (Hayatımda yaptığım en kötü esprilerden biriydi, samimi bir şekilde özür diliyorum).* * *Bayram klasiklerini sayıp, ‘‘Artık kimse bunları yapmıyor. Artık kimse bunlarla ilgilenmiyor’’ türü hayıflanmaları başkalarına bırakalım ve size İstanbul için alternatif bayram programı yaratalım.Mühim ziyaretlerin ilk gün tamamlandığını düşünürsek, bugün önünüzde bomboş bir gün olması lazım.Riko biraderimiz buradayken, Topesto'yu da alarak uyguladığımız ve kış dönemi çalışma programımıza muhakkak dahil ettiğimiz planı paylaşayım ben sizlerle.Boş bir gün için idealdir. Biz bu planı genellikle kışın ve hafta içi uygulardık. Hálá uyguluyoruz da Riko burada değil. İki herif başbaşa çekilecek bir program da değil.Üç kişi olduğumuzda daha keyifli oluyordu. Fakat program çiftler ve çekirdek aile ekipleri için gayet uygundur.Biz nasıl uyguluyoruz programı onu anlatayım, siz kendinize uyarlarsınız artık.* * *Sabah beni genelde Topesto uyandırıyor böyle günlerde. Ben de aynen Riko'ya çakıyorum telefonu. Gerekli irtibat sağlandıktan sonra benim evde buluşmak üzere sözleşiliyor.Önce Topesto, sonra, ama hakikaten çok sonra Riko geliyor. Kahve içiliyor. Daha hayata hazır olunmadığından ilk 20 dakika hiç konuşulmuyor, sadece uzaklara bakılıyor.Sonra 118 aranıyor. Şehir Hatları'nın telefonları alınıyor. Hiçbir seferinde o telefonu kaydetmek gibi pratik bir hadiseyi gerçekleştiremediğimizden, her operasyonda 118 muhakkak aranıyor.Bu zorlu operasyonun ardından Şehir Hatları'ndan Sirkeci-Adalar vapurlarının saatleri öğreniliyor.İstikamet belli: Bekle bizi güzel Burgaz, rakını içmeye geliyoruz!* * *Vapurda kıçüstüne oturuyoruz. Riko ve Topesto gazete okumaya çabalıyor. Çabalıyor dememin sebebi rüzgardan dolayı, sayfalar üzerinde hakimiyet kuramamaları. Ben daha akıllı olduğum için, kitabımı okuyorum.Riko, muhakkak salep içiyor. Biz Topesto ile salep karşıtı değiliz fakat, Riko Paşa gibi vapur yolculuklarında illaki salep içilmesi gerektiğine inanmıyoruz.Burgaz'a iner inmez, ilk işimiz iskelenin hemen yakınındaki Sait Faik'in heykeline selam çakmak oluyor. Sait Faik'e bağlılıklarımızı sunduktan sonra sağ tarafa kırıyoruz dümeni.Bu yıl gitmek nasip olmadı ama eminim yerinde duruyordur Fulya Restoran. Direkt bu güzel mekana yazılıyoruz. Hep kış mevsiminde ve hep alakasız günlerde gittiğimizden Fulya boş oluyor. Hem, biz zaten boş Fulya seviyoruz.Cam kenarında faça bir masaya kuruluyoruz. Dışarıda deniz kabarmış, nasıl güzel gözüküyor. İstanbul 'o dakka' uzakta bir yer oluyor.* * *Rakı söyleniyor. Riko her zamanki gibi bütün mezeleri yemek istiyor. Fakat Topesto ve ben mantığı ve muhasebeyi temsilen zor kullanarak da olsa bu muhterem biraderimize engel oluyoruz.Mekan boş olduğu için hem müziğe, hem açık olan TV kanalına müdahale edebiliyoruz. Bu duruma bayılıyoruz.Hayattan bir gün araklamışız ya, keyfimiz acayip yerinde. Her şey konuşuluyor, hayaller ipe diziliyor, belki 100'üncü kez aynı anılar anlatılıyor.Rakı şişesi bitince, terbiyesizlik edilip yenisi istenmiyor. Vapur saatinden başka bizi bağlayan herhangi bir şey yok.Vapur vakti yaklaşınca Fulya'ya eyvallah deniliyor, Sait Faik'e eyvallah deniliyor ve şehre dönüş için Şehir Hatları'nın güzel isimli vapurlarından birine kapak atılıyor.Riko dönüşte salep değil, sade Türk kahvesi içiyor.Herkese güzel bayramlar.