Bu ne öfke?

6 kurşun sıkıp öldürüyor, yetinmiyor, bir de taşla kafasını eziyor. Ya öbürü? Kızı testereyle kesiyor. Daha öbürü? Kardeşini beşinci kattan atıyor, hızını alamıyor, ambulansa yetişip bir de bıçaklıyor.

Artık buna katil demek hafif kalır.

Böyle bir öfkeye isim bulmak da zor.

***

Biz bu canavarı her yerde görüyoruz.

Siyasette, ticarette, rekabette... Ciğerini alana kadar... Rakibini mahvedene kadar.

Trafikte bile... Gaza mı bastın?.. Dibine kadar.

Kongrede kavga mı çıktı? Tek iskemle kalmamalı... Hepsi kırılmalı.

Futbolda yabancı madde mi?

Bütün koltuklar sökülüp sahaya atılmalı. Stad ateşe verilmeli.

Mitingde toplumsal tepki mi? Bütün vitrinler kırılmalı, arabalar yakılmalı.

Ondan sonra da diyoruz ki:

- Güneydoğu sorunu’na şefkatle yaklaşacağız?

Nerede bu şefkat?

***

Silahlar toplanmadığı sürece, tek kurşunla on kurşun arasında fark yoktur. Namusunu temizlemek için yan masaya yaylım ateşi açan canavarın ruh halini kim ve nasıl inceleyecek?

Polisin bunu aklı almaz.

Yargı’nın mantığına sığmaz.

Tıp ilmi bile âciz kalır. Asla inceleyemez. Hiçbir teşhis koyamaz.

İşte, böyle bir canavarla karşı karşıyayız. Yâni, mesele hunhar cinayetler’den ibaret değil.

Başımızda başka bir bela var.

Her dalda Türkiye’nin kimyasını bozan bir acayip virüs var. Mühim olan budur. Yoksa katili al, yargıla, mahkûm et... O kolay. Ama virüs ne olacak?

***

Duyuyor musunuz?

- PKK, silahı bıraksın.

Elbette bıraksın.

Peki, Türkler de bırakacak mı? Birbirlerini öldürmekten bıkmadı mı bu Türkler?

Son 25 yılda işlenen cinayetlerin sayısı, terörde verdiğimiz kayıptan daha fazladır.

Bu kadar sinirli insanların eline silah teslim edilir mi?