BoÅŸ oy boÅŸa oy

Kağıt üzerinde...

Kamuoyu yoklamalarını ve televizyonlarda gençlerle yapılan mini anketleri izliyorum.

Bir çoğu seçimi protesto edeceğini, boş oy kullanacağını söylüyor.

Daha çoÄŸu da listelere kaydını bile yaptırmadığını... Â

Hatta bu tutum, bazı internet sitelerinde "BoÅŸ Oy Partisi" adıyla -espriyle karışık-Âdestekleniyor.

* * *

Boş oy ya da sandığa siyasal bir tavır olarak gitmemek, seçimleri protesto etmek için klasik bir stratejidir.

Seçim boykotudur.

1905 Rusya'sında, Cezayir'de, Afganistan'da, dönemsel olarak bazı Güney Amerika ülkelerinde bu boykot yankı yaratmıştır belki.

Kitlesel bir nitelik kazandığı, o dönemin ve ülkenin koşullarıyla örtüştüğü için.

Ya şimdi, ya Türkiye'de?

Seçim boykotunun bir "strateji" olarak siyasi arenaya getirilmesi mümkün değil.

Atılacak taş ve ürkütülecek kurbağa, açısından...

* * *

José Saramago'nun "Görmek (Seeing)" romanında, insanlar oy verir.

Ama boÅŸ oy verirler.

Böylece siyasetçilere "çekimser" kalmadıklarını gösterirler.

"Boş oy atacağım" demek, bu tür bir siyasi bilinç gerektirir.

Ve bu bilincin kitlesel olarak paylaşılmasını...

Ama oy kullanmayacağını söyleyen gençlerimizin, bu bilinçle hareket ettiğini düşünmem oldukça zor.

Tamam, belki muhalif bir tavır.

Ve çoğunun niyeti önce iktidarı cezalandırmak.

Oysa bu tutum, varolan kritik koÅŸullarda iktidara pasif destek olarak da yorumlanabilir.

Çünkü "boş oy" kullananların "muhalefeti", iktidarın değil muhalefetin hanesinden oy eksiltecek.

* * *

Türkiye'de bugünkü koşullarda sandığa gitmemenin ya da boş oy atmanın, politik bir mücadele aracı, bir silah olamayacağı inancındayım.

Kurusıkı ya da boş tabanca kadar bile...

Türkiye'de bugünkü koşullarda sandığa gitmemenin ya da boş oy atmanın, politik bir mücadele aracı, bir silah olamayacağı inancındayım.

Kurusıkı ya da boş tabanca kadar bile...