Biraz susun

İster herkes beraat etsin, isterse de herkes mahkûm olsun... hiçbir dava’nın büyüklüğü küçüklüğü Türk Hukuku’nun saygınlığı’ndan daha önemli olamaz.

Bu bir.

***

İkincisi...

Anayasa Mahkemesi.

İster muhalefet alkış tutsun, isterse de iktidar ateş püskürsün, mahkemenin hiçbir kararı ve gerekçesi, o’nun saygınlığını azaltamaz.

***

Adalet dağıtımı, maç skoru değildir... Kimin üzüleceği, kimin sevineceği hiç ilgilendirmez adaleti... Hiçbir mahkeme kararı, kendini hiç kimseye beğendirmek zorunda olamaz. Onu nalıncı keseri gibi kimse kendine yontamaz.

***

İnsanların seviyesi, kurumların itibarı, hatta partilerin şahsiyeti, bir mahkeme kararını nasıl karşıladıklarına bakarak anlaşılır.

Ne güzel laftır:

“Şeriatın kestiği parmak acımaz.”

Neyi ifade ediyor bu?

- Hazmedeceksin.

- Rızacı olacaksın... Kabulleneceksin...

Bir tür ruh eğitimi.

Yüce bir duygu.

Ve insanı insan yapan müthiş bir terbiye.

***

Fakat hayır.

Ergenekoncuları peşinen mahkûm eden insanlarla, peşinen masum bulan insanlar, dışarıda peşinen çarpışıyorlar. İçeridekiler ise vakur bir sükûnet içerisinde bekliyorlar.

Ne kadar tuhaf bu.

Televizyonlarda, gazetelerde karar verilmiş bile... Paşa gönüllerince racon kesilmiş.

Beraat ile mahkumiyet arasında, bütün allâmeler keskin hükümler veriyor.?Sadece Mahkeme Heyeti’ne değil, aynı zamanda içerideki tutuklulara da ayıp ediyor, hatta kötülük ediyor.

***

Bir daha söyleyeyim:

Dava’nın büyüklüğü küçüklüğü, Hukuk’un saygınlığı’ndan daha önemli olamaz.

Asrın Davasıymış.

Yok canım.

Ne bildiniz? Nasıl bildiniz?

Salondaki fiziksel kusurlara gösterdiğiniz hassasiyeti, biraz da insan haysiyeti için gösterin... Yahu biraz susun.