Biliyorum umurunda değilim ama ondan vazgeçemiyorum

Hayatından çıkıp gitsem hiç önemsemez, yine de çekip gidemiyorum.

Güzin Abla, sizi çok seviyorum. Size mektup yazan arkadaşlarıma verdiğiniz nasihatleri kendime pay çıkararak okuyorum. Ama ne yazık ki konu sevdiğim kişi olunca kendime söz geçiremiyorum...
Ben 22 yaşında, dışarıdan üniversite okuyan, aynı zamanda bir şirkette sekreterlik yapan genç bir kızım.
Benim sorunum, sevdiğimden bir türlü vazgeçememem.
Alışkanlıktan mı, aşktan mı, sevgiden mi bilmiyorum ama ondan bir türlü vazgeçemiyorum.
Biliyorum, onun umurunda bile değilim. Hayatından çıkıp gitsem hiç önemsemez, yine de çekip gidemiyorum.
Her şeyde o var; sabah uyanıyorum o, yemek yiyorum o, gece yatağıma uzanıyorum yine o var aklımda...
Ne yapsam olmuyor, canımı ne kadar yaksa da vazgeçemiyorum.
Etrafımda beni mutlu etmek isteyen, beni seven o kadar insan var ama ben onsuz yapamıyorum.
Denedim, olmadı. Onun bir mesajıyla her şey değişiyor. Her şeyden vazgeçebiliyorum onun için.
28 aydır hayatımda. Ayrı kaldığımız dönemler oldu, zerre kadar sevgim azalmadı. Hatta zaman geçtikçe daha da arttı.
Ama artık vazgeçme zamanım geldi Güzin Abla.
Benim bu aşktan, sevgiden kurtulmam lazım, biliyorum. Yoksa canım daha da çok yanacak.
Sonu yok, biliyorum ama yine de ayrılamıyorum.
Çok dua ediyorum Allah’ım ne olur onu içimden al diye ama olmuyor. Ne olur bana yardım et, ne yapmalıyım? Cevabını bekliyorum ablam, iyi ki varsın...  
Rumuz: Vazgeçilmez tutkum

Sevgili kızım, inan bana dünyada vazgeçilmez hiçbir şey yoktur. İnsan sevdiklerini bir şekilde kaybedebiliyor. Ölüm insanları ister istemez ayırabiliyor. Ölümden daha büyük bir çaresizlik var mı dünyada? Ama ona bile katlanıyor insanoğlu. Çünkü yapılacak bir şey yok.
Ben hep böyle aşırı tutkudan söz edenlere “Farz edin öldü” derim. Hem baksana bu genç adam sana önem vermiyormuş, sen onun umurunda bile değilmişsin. Bu bir kadın için ne kadar acı bir durum.
Bir kadının her şeyden önce gururu olmalı. Seni sevmeyeni sen niye seviyorsun? Neden hâlâ onun peşindesin? İşte bunu anlayamıyorum. Kendine eziyet etmek sana iyi mi geliyor?
Sevgi öyle bir duygu ki, bir bakıyorsun bir başkasını seviyorsun. Karşılık gördüğün bir sevgiyle buluştuğun zaman “İşte mutluluk budur” diyorsun.
Sevilmediğini bile bile birine kapılmak, sadece bir inatlaşma gibi geliyor bana. Zarar gördüğün bir inatlaşma...