Benzemek mi?

Yani?.. İlle ülkelerden birine benzeyeceğiz.

Türkiye hariç.

*

Elbette.

Önce “dil” gitti.

O gidince zaten öbürleri kolay... Müzik, edebiyat, mutfak, mimari, gelenek, görenek, sıra sıra hepsi gitti.

Peki, yerine ne geldi?

Hiç.

Ne Avrupa’ya varabildik,

ne Asya’ya dönebildik.

Biz şimdi tam bir hilkat garibesiyiz.

*

Bu ülkede ne Ermeni sorunu var, ne de Kürt sorunu.

Bütün sorun Türk Sorunu.

Benliğini kaybetmiş, bir türlü aydın olamadığı halde nasılsa aydın sınıfına kapağı atmış, aynı tornadan çıkmış, kişilik bunalımı geçiren bir yarım adamlar güruhu, ülkeyi istila etti.

En kuytu kasabalarda bile birer örneği var. Bilge kişi edasındaki

bu şablon, cumbadan rumbaya geçen magandaları ne güzel etkiliyor.

*

İlle de ülkelerden birine benzemek ezberciliği, artık bir korku filmi haline geldi.

Diyorum ki, bir an önce benzesek de kurtulsak. Zira kimseye benzeyecek mecali olmadığı halde her gün birine benzeyecekmiş gibi durmak, tam bir ömür törpüsüdür.

Bereket, halk’ın saf ve mâsum çoğunluğu, işin farkında bile değil.

Zaten rejimin güvencesi de onlar.