Bekir Coşkun: Yollar kapalı gülüm...

Bekir COŞKUN

Benim minik minik beyaz yaramazlar, dün yine camın önünde durmadan oynaştılar.

Kar yağıyor...

Yağmur var...

Yollar kapalı diyorlar.

Ben eskiden kar yağdığında kartopu oynardım, şimdi içimden gelmez gülüm.

Çünkü kar altında çocuklar var.

Çatımıza tıkır tıkır yağmur yağdığında keyiflenir, bir eski şarkıyı söylerdim. Şimdi sesim çıkmaz, isterim ki geri dönsün damlalar.

Çünkü ıslak çadırlarda çocuklar...

*

Dün Adapazarı'ndan, Gebze'den, Bolu'dan, İzmit'ten, Düzce'den haberler geldi.

Yollar kapalı yollar.

Bu soğukta yanar içim gülüm.

Gelen kötü-soğuk-ıslak haberler, sanki yüreğimden birer parça koparırlar.

Bu sene karı sevmedim.

Yağmuru istemem gülüm.

Soğuk-ıslak çadırlar...

*

Dün gece televizyonlardan birisinde bir küçük haber gördüm. Depremzedenin biri, bir nur yüzlü kadın, iki gözü iki çeşme ağlıyordu:

‘‘Bizi unuttular...’’

Haksız mı gülüm?..

Hani nerde o battaniye, eldiven, su, sigara, ekmek, tuz, bez, bisküvi, soba, ceket, yelek alıp alıp yardıma koşan insanlar?..

Nerde ekmeğini paylaşanlar?..

Nerde aş ocakları, nerde konvoylar, nerde devlet adamları, nerde başbakanlar-bakanlar, nerde yardıma koşanlar?..

Ya biz nerdeyiz?..

*

Çadırlar...

Düşünebiliyor musun, çadırlarda çocuklar ısınmak isterken yandılar.

Dünden bu yana kadının sesi kulağımdan gitmez gülüm:

‘‘Bizi unuttular...’’

Bence asıl yüreklerimizdeki yollar kapalı. Bir ulusun yarısı kar-yağmur altında çocuklarını bahara çıkartmak için çırpınırken, öbür yarısının umursamazlığı ya nedir?..

Kardan-kıştan değil gülüm.

İçimizdeki yollar kapalı, yollar...