Bayram sabahı Gazze'den gelen telefonla uyanmak...

Ağlayarak bunları söylüyordu, Bayramın ilk sabahının erken saatlerinde çalan telefonun diğer ucundaki ses.

Arayan 2012 yılında bir önceki İsrail operasyonunu takip etmek için gittiğim Gazze'de bize 10 gün boyunca eşlik eden tercümanımdı.

Adını vermiyorum, güvenlik nedeniyle. Gazze’de yaşıyor, milyonlarca Filistinli gibi mülteci bir ailenin çocuğu... Evli ve üç çocuğu var. Geçimini, yabancılara mihmandarlık yaparak, arada da BM için proje bazlı çalışarak sağlıyor.

İsrail'in Gazze işgalini, 2007'de Hamas-El Fetih savaşını, Dökme Kurşun Operasyonu'nu, Savunma Sütunu Operasyonu'nu da yaşamış. Şimdi bir kez daha yine bombaların altında hem ekmek parası hem de ailesinin ve kendinin canını kurtarma derdinde...

Son operasyon başladığında birbirimize e-posta atmıştık. Son yazışmada, yapabileceğim bir şey olursa beni ara demiştim.

O da yapacak bir şey kalmayınca, bu acımasız savaşın sonu ufukta görünmeyince, etraflarındaki çember gittikçe daralınca bir umut beni aramaya karar vermiş.

Hem ağlıyor, hem isyan ediyordu, telefonda... Gazze'deki herkesi öldürene kadar durmayacaklarına inandığını söylüyordu.

“AİLEMİ ÇIKARMAM LAZIM”

"Ailemi buradan çıkarmam lazım. Sınırlar kapalı. Yalnızca yabancıların çıkışına izin veriyorlar. Bir planım yok, çaresizim. Senin aklına bir şey geliyor mu?"

Aslında ikimiz de farkındaydık, yapabileceğim çok da bir şey olmadığının. Telefonda karşılıklı söyleyecek bir şey bulamadığımız o uzun sessizlikler de bunu anlatıyordu, zaten.

Uzun bir sessizliğin ardından tekrar başladı, konuşmaya. Gazze'deki herkesin Türkiye'nin Filistinlileri kurtarmak için gemi göndereceğini konuştuğunu söyledi.

Biraz mahcup, biraz çekingen bir sesle devam etti:

“EN AZINDAN KARIM VE ÇOCUKLARIM İÇİN...”

"Şimdi herkes bunu bekliyor. Türkiye gemi gönderecek, bizi kurtaracak. Bu doğru mu? Gemiye nasıl binebiliriz? Belki o konuda yardımcı olabilirsin bana. En azından karım ve çocuklarım için..."

Doğru bile olsa bunun zor olduğunu anlatamadım ona. Gemi yola çıksa bile İsrail'in Gazze limanına yanaşmasına izin vermesinin düşük bir ihtimal olduğunu da...

İzin verilse bile Türkiye Cumhuriyeti vatandaşlarını ve bazı yabancı devlet vatandaşlarını alabileceğinden de bahsedemedim.

Filistinliler için böyle bir kurtarma operasyonunun düzenlenmesinin karmaşık bir uluslararası hukuk süreci gerektirdiğine ise hiç giremedim.

Bu gerçeklerden söz edemedim...

Belki umut tacirliği yaptım, bilmiyorum, ama konuyu takip edeceğimi söyleyebildim ancak.

İSYAN HAKLI, GÖZYAŞLARI GERÇEK

Bir bayram sabahı ailesinin hayatını kurtarmak amacıyla umutsuzca ağlayarak sağa sola koşturan bir adamın belki de elinde kalan son umudu da yok etmek istemedim.

Bu genç adamın, arada kesilen telefon hattından kilometrelerce uzaktaki bana ulaşan isyanı haklı, gözyaşları gerçek...

Hem Hamas'ı hem de İsrail'i suçluyor. Siyasetçilerin kendi çıkarları için sürekli yalan söylediklerini, kimsenin ateşkesi umursamadığını söylüyor.

Bugün bayram... Ve bu bayram, dünyanın bir yerinde böyle yaşanıyor.

Böyle bir bayram sabahına uyanınca da insanın içinden İyi Bayramlar dilemek hiç gelmiyor...