Bayrak korkusu!

Balkonlara, pencerelere bayrak asmak bile cesaret işi haline geldi artık...

“Bayrağımızı seviyoruz ama” diye geveleyip, muhtemel saldırılardan korkarak resmi bayram günlerinde bayrak asmayanlar ya da çok kısa süre asıp hemen kaldıranlar var.

İnsan, kendi ülkesinde bu kadar ödlek olabilir mi?

Sokaklardaki kargaşa, araçların, dükkânların tahrip edilmesi, camların çerçevelerin kırılıp yurttaşa zarar verilmesi, ülkede asayişi sağlamakla yükümlü olan iktidar için çok kötü nottur. Etnik tartışmalar, toplumda derin yaralar açtı, gerilim ve kutuplaşma arttı.�Türkiye Cumhuriyeti, 1920’li yıllardaki yeni kurulma sürecinde bile böylesine kargaşa içinde olmamıştı!

* * *

Ben, İstanbul’un birçok yerinde dalgalanan devasa bayraklarımızla gurur duyuyorum.

İstanbul’un incisi Sarıyer sırtlarından denize doğru bakarken, ilçenin solundaki tepede genellikle büyük, devasa bir Türk bayrağı dalgalanır. Kilometrelerce öteden görülür. Nazlı nazlı sallanan, rüzgârın şiddetlendiği zamanlarda hırçınlaşan kocaman bir al bayraktır bu... Bizim gururumuz, sembolümüz, bağımsızlığımız, her şeyimiz!

Bence, muhteşem Boğaz manzarasından daha güzeldir onun dalgalanmasını seyretmek...

Geceleri de ışıklandırılır, görünümü başka bir güzelliğe dönüşür... Baktıkça, bana ülkemizin özgürlüğünü hatırlatır, “Ne mutlu ki, Türk’üm”�diye onunla gurur duymamı sağlar.

* * *

Fakat o ne? Bayrak bazen yok olur... O upuzun direk günlerce bayraksız kalır!

Birkaç hafta önce de, benim büyük aşkım olan nazlı bayrak birden kayboldu. Koca direk, kış aylarında yaprakları dökülen ağaçlar gibi kupkuru, zavallı, çıplak kaldı...

“Herhalde, rüzgârda sürekli dalgalandığı için bayrak yıprandı, hasar gördü, onarılacak ya da göndere yeni bir bayrak çekilecek” diye düşündüm.

Ben Sarıyer’e hafta sonlarında giderim. Eşim Emel ile birlikte, salonumuzun panoramik penceresinin önündeki koltuklara oturarak o bayrağın dalgalanmasını seyretmek en büyük zevkimizdir. Ülkemizde yaşanan tüm acı olaylara, Türk kimliğinin neredeyse reddedilecek hale getirilmiş olmasına rağmen bize Türk olduğumuzu, Türkiye’de yaşadığımızı, özgürlük ve bağımsızlığımızı hatırlatır o bayrak...

* * *

Dev bayrağımızın dalgalandığı o tepenin altında mavi bir ırmak gibi uzanan Boğaziçi’nden, dev şilepler, tankerler, apartman büyüklüğünde yolcu gemileri geçer. Hepsi görür o bayrağın muhteşem dalgalanışını... Vapurlar, düdük çalarak selamlarlar...

Fakat... Dediğim gibi bayrak bazen yok oluyor... Neden?

Baykal’ın vurguladığı “Bayrak alerjisi mi yok ediyor o muhteşem görünümü?”  diye düşünürken bakıyoruz, o muhteşem bayrak yine dalgalanıyor. Ne güzel...

Ancak, merak ettiğim bir husus var... Bu bayrak neden bazen kaldırılıyor? Rüzgârda sürekli dalgalandığı için yıprandığını varsayalım... Yedeği yok mudur bunun?

Ay yıldızlı bayrağın, Boğaz’a hâkim Sarıyer tepesinde, gece gündüz 24 saat sürekli dalgalandığını ve geceleri ışıklandırmanın hiçbir zaman aksatılmadığını görmek istiyorum.

O hep dalgalanmalı, bizlere gurur ve mutluluk vermeli.