Başka jenerasyonun çocukları

Düşmanlarıma müjde:

Ben de yaşlandım.

Eski ve geriyim.

Bunu Yasemin Kozanoğlu'yla söyleşi yaparken anladım. Bir ara, geceleri nasıl eğlendiğini anlatmaya başladı. İnanılmaz şaşırdım. Başka jenerasyonun çocukları olduğumuzun farkına hemen vardım.

- Taksiye biniyorum. Tek başıma High-end'e gidiyorum. İçeri girip saatlerce bir köşede dans ediyorum. Tabii ki tek başıma! Kendimden geçiyorum. Sonra tekrar taksiye binip eve dönüyorum... dedi.

Onu hayal etmeye çalıştım.

Kendimi onun yerine koymaya uğraştım.

- İnsan neden gece sokaklara yalnız çıkar ki?

- Neden yalnız dans eder ki?

- Bunu neden tercih eder ki?

Ben demodeyim galiba, ilişki kurmak benim için önemli. Sinemaya tek başıma giderim de, bir kulübe giderken yanımda birileri olsun isterim. Kiminle iki çift laf edeceğim? Sonra, sanırım ben dans ederken de, yaşlılar gibiyim. Göz kontağı olsun, erkek beni kendine çeksin sonra bıraksın, gülüşmeler olsun, tercih ederim. Dans, benim için iki kişilik bir şey. Yasemin için değil. O, ‘‘Müzik ve ben yeteriz. Bir başkasına ihtiyaç’’ yok diyebiliyor. Bir başka şey de, ben tekilayı sonra içerim, geceye şarapla başlarım, yumuşak geçişi tercih ederim. Yasemin ise meseleye direkt tekilayla girdiğini söylüyor. Ve onu, House, Trans, Techno gibi benim içimi bayan müzikler büyülüyor. Eleştirmiyorum, aksine o farklı jenerasyonun çocuklarını anlamaya çalışıyorum.

Yasemin hakkında söylenecek çok şey var.

Ama sanırım bende yarattığı en güçlü his şu:

- Onu içime sokmak istedim. Korumak, sakınmak...

O yüzden diyorum ya.. Ben yaşlandım!