×
Barınak
Paylaş
"NASIL ırka, renge göre davranmak bir ırkçılık suçu ya da cinsiyete göre davranmak cins ayırımcılığı suçuysa, bir canlıya yalnızca onun bir köpek olduğu gerçeğiyle kötü davranmak da bir tür ayırımcılığı suçudur."
Özellikle İzmir'de, ardından Antalya'da, köpeklerin insanlarla bütünleşmiş yaşamı dikkatimi çekti.
Alsancak'ın bizim Sakarya Caddesi'ni anımsatan sokaklarında, uzanmış, gezinen, esnafla oynayan bir çok köpek gördüm.
Kordon'da da aynıydı insanlarla köpeklerin etkileşimi.
Kimi bir gevrek yediriyordu yanındaki zıp zıp köpeğe.
Kimi Kordon'un çimlerinde gezdirdiği kendi köpeğiyle, sokaktaki köpeğin oynaşmasını izliyordu gülümseyerek.
Sakindi atmosfer, huzurluydu.
Mutlu görünen, az havlayan köpekleriyle de tanıdım İzmir'i.
Aşılanıp, kısırlaştırıldıktan sonra yaşadığı yere bırakılan köpekler, sahipsiz değildi İzmir'de.
Kimi ilgisiyle onu mutlu ediyordu.
Kimi uzattığı bir parça yiyecekle...
* * *
İzmir'de, bırakın köpeklere yönelik tür ayırımcılığını, neredeyse pozitif ayırımcılık vardı sokakta yaşayan canlılara.
Öyle de olmalı zaten.
Sığınacak kuytu bir yer, bir parça su, yiyecek bulamayan sokak köpekleri, sadece bir ya da iki mevsim yaşayabiliyor.
İki yaz görüyor, hayatında.
Bazen otomobilin altında kalan, kırık bacağını sürüyerek.
Bazen uyuzdan, taraz turaz.
Bazen aç günlerini tek tek saydıran kaburgalarıyla, ölümcül/ürkek, artık yemek-su değil belki sadece şefkat arayan bakışlarıyla, bir ya da iki mevsim geçiyor sokaklarımızdan.
Yine de katlanamıyoruz.
Yaşayamıyoruz birlikte.
Büyükşehir Belediyesi'nin vaat ettiği barınak, eğer hayata geçerse, belki sokaktaki köpek sayısını azaltacak.
Peki biz nasıl aşacağız, içine kapandığımız toplumsal "barınak"ı.
Bize, kim, nerede, nasıl öğretecek hayatı, bizden farklı canlılarla, farklı insanlarla birlikte yaşamayı?
Paylaş
