Aydın Candabak: Türk'ün bayramı Yunan'ın yas günü

Aydın CANDABAK

TÜRKLERİN en büyük günü, en büyük bayramı hangisi? Öğrenci arkadaşım Yunan Georgio soruyordu bu soruyu.

Yıllar önceydi.

Londra'da dil okuluna gidiyorduk.

Fransız, Alman, İtalyan, İsviçreli, Japon, Arap arkadaşlar da vardı okul kantinindeki sohbette.

Bizde bayram çok.

Hangisini merak ediyordu acaba.

Dini ve milli bayramlarımız olduğunu söyledim. Hepsinin bir şekilde önemli olduğunu anlatmaya çalıştım.

‘‘Ama bunlardan en önemlisi olarak hangisini görüyorsunuz?’’ diye ısrar etti.

Cumhuriyet Bayramı...

İşgal altındaki vatan topraklarının kurtarılışı.

Genç Türkiye'nin kuruluşu.

Çağdaş dünyaya adım atılması.

Ve daha bir çok güzelliği çağrıştırıyordu bana bu bayram.

Georgio, bu cevabıma şaşırdı.

Öğrencilik arkadaşım, şaşkınlığının nedenini şu ifadelerle aktarıyordu:

‘Oysa bizim en kara günümüz, yas günümüz 29 Mayıs.’

*

29 Mayıs, İstanbul'un Fetih Günü.

Georgio, milliyetçi bir Yunan genci olarak abartıyor muydu bilmiyorum ama, ‘‘Okulda bize öyle öğretildi’’ diyordu.

Yunan eğitim sisteminin, Türk düşmanlığı aşıladığı biliniyor.

Ama bu düşmanlığın 1453 29 Mayıs'ına kadar uzanması, herhalde sağlıklı bir ruh halini yansıtmıyor.

Bugün, İstanbul'un fethinin 547'nci yıldönümü.

Sade, abartısız, belki de gereğinden fazla mütevazı bir kutlama programı uygulanıyor.

İstanbul 547 yıldır bizim.

Hep bizim olacak.

Yunan arkadaşıma, nafile, üstelik gereksiz bir yas tuttuklarını anlatmaya çalıştım.

Masanın etrafında bulunan değişik milletlerden arkadaşlar, Yunan'ın kendi kendine yas tuttuğu bir günün, Türk'ün bayramı olmasını gerektirmeyeceğini öğrendiler.

Aynı şekilde Türk'ün bayram ettiği günün, Yunan için üzüntü kaynağı olmasının mantıksızlığını kavradılar.

*

Genç dimağları düşmanlıkla, hayali yas günleriyle yüklemenin, ne kişilere, ne de toplumlara yararı oluyor.

Hasta kişilikler, hasta nesiller yetişiyor.

Oysa başarıya, sağlıklı ruha sahip kişiler ve toplumlar kavuşuyor.