‘İyileşmeleri için her şeye katlanmaya razıyım’

ALMANYA’nın Düsseldorf kentinde yaşayan ve 1999’da evlenen Musa ve Zeynep Dinçer çiftinin 2004’te dünyaya gelen Muhammed Hamza adlı ilk çocuklarına doğumundan bir sene sonra, 2006’da doğan ikinci çocukları Yusuf Dinçer’e ise dünyaya gözlerini açtığı anda kas erimesi teşhisi konuldu. 1981’den beri Almanya’da yaşadıklarını belirten Musa Dinçer, çocuklarının sağlık sorunları nedeniyle çalışamadığını, hayatlarının değiştiğini söyledi. Muhammet Hamza’nın 3 sene önce nefes borusuna takılan aletten sonra Türkiye’ye de gidemediklerini anlatan Musa Dinçer, şöyle konuştu:

‘DESTEK BEKLİYORUZ’
“Hamza’nın hastalığı bir sene sonra ortaya çıktı. Boynunu sabit tutamaz hale gelmişti. Doktora gittik, kas erimesi teşhisi konuldu. Ondan sonra da hastalık ilerledi. Ayakta duramaz, yürüyemez hale gelmişti. İki sene önceye kadar 11 kiloydu. Çok araştırdık, çok hastanelere götürdük. Çaresi ne yazık ki bulunamadı. Allah’tan umut kesilmez diyerek arayışımız sürüyor. Amerika’da kasları geliştirmek için ilaçlar bulunmuş deniliyor. Tam da bilgi sahibi değiliz. Bilgi alamadığımız için de bir şey yapamıyoruz. Uzman doktorlar var mı, yok mu gerçekten öğrenmek istiyor, destek bekliyoruz. Oğlum Yusuf dünyaya gelmeden önce kontrollere gittik. Hep sağlıklı geliştiği söylendi. Doğduğunda elleri ve ayakları içe doğru yamuktu. 11 kez ameliyat geçirdi. Ameliyatlar sonrası kısmen de olsa düzelme oldu. Yusuf’a da ağabeyi gibi kas erimesi teşhisi konuldu.”

‘MAKİNESİZ 2 SAAT DURABİLİYOR’
“Şu an çocukların gelişimine etkili olması amacıyla sadece fizik tedavi uygulanıyor. İlaç, ağrı kesici kullanılmıyor. Günümüzün tamamını çocuklarımıza ayırdık. Her şeye rağmen güzel bir hayatımız var. Allah’a şükürler olsun, çocuklar sağ, konuşabiliyorlar. Bakım sigortası 22 saat çocukların bakımına eğitimli bakıcı gönderiyor. Günde iki saat özel hayatımız var. Hamza 2016’da nefes borusuna hortum takıldığından beri dışarı çıkmak istemiyor. Ama bununla da yaşamak zorunda. Günde birkaç saat makinesiz durabiliyor. Bu yüzden Almanya dışına seyahat etmemiz imkânsız hale geldi. Türkiye’ye gitmemiz ise imkânsız gibi. Çünkü AOK Bakım Sigortası’nın Türkiye’de geçerli değil ve bakıcıların masraflarını üstlenmiyor. Bakıcılar gelmeyince biz de zorluk yaşarız diye gitmeye korkuyoruz. Memlekette izin süresince bize yardımcı olabilecek bilgili bakıcı bulamamaktan korkuyorum. Çocuklarım için Allah’tan şifa, tedavi konusunda uzman doktorlara ulaşmak istiyorum. Tek istediğim, çocuklarıma derman olabilmek. İyileşmeleri için her şeye katlanmaya razıyım.”
Çiftin iki çocuğu da Düsseldorf’daki fiziksel ve ruhsal olarak engelli çocukların gittiği, gelişimlerinin desteklendiği LVR-Schule am Volksgarten okuluna gidiyor.