Günaydın Almanya

EVET, Almanya da iş gücü çağırdı. Ama insanlar geldi. Gelen insanlar, eşlerini, çocuklarını getirdiler. Gelen insanlar, kültürlerini beraberlerinde getirdiler. 
Gelen insanlar, kimliklerini beraberlerinde getirdiler.
Almanya’da önce ‘Gastarbeiter’ (misafir işçi), sonra ‘Auslaender’
(yabancı), zamanla ‘Migranten’ (göçmenler) ve şimdilerde de ‘Menschen mit Migrationshintergrund’ (göçmen kökenli insanlar) denilen bu insanların sayısı sistematik olarak arttı.
Federal İstatistik Dairesi’nin 2018 yılı verilerine göre Almanya’da 1 milyon 483 bini Türk vatandaşı olmak üzere 10.6 milyon ‘yabancı’ yaşamaktadır.
Yani 82.6 milyonun yüzde 12.9’u yabancı statüsündedir.
Son verilere göre, Almanya’da göçmen kökenlilerin sayısı 19 milyonu aşmaktadır.
Yani toplam nüfusun yüzde 23’ünü göçmen kökenliler oluşturmaktadır.
Başka bir deyişle, Almanya’da yaşayan her 4 kişiden biri göçmen kökenlidir.
Böyle olduğu halde Almanya’da politik sorumluluk taşıyanlar, ülkenin geleceğini şekillendirecek, barış içinde birlikte yaşama katkıda bulunacak modern bir ‘Göç Yasası’nın hayata geçirilmesini hep engellediler.
Almanya’da iktidarda en uzun süre söz sahibi olan Hıristiyan Demokrat Birlik Partisi (CDU) ile ‘kardeş parti’ olarak bilinen Hıristiyan Sosyal Birlik Partisi (CSU), yıllarca, “Almanya göç ülkesi değildir” tezinde ısrar ettiler.
Yani CDU ve CSU’lu politikacılar, bile bile, göz göre göre kendi kendilerini kandırdılar.
Almanya’da yıllarca ‘Göç Yasası’ tartışmaları yaşandı.
Ama böyle bir yasal düzenlemeye ‘Göç Yasası’ denilmesinden hep korkuldu.
1997’de SPD’li Rheinland Pfalz Eyalet Hükümeti, ‘Göç ve Uyum Yasası’ başlıklı bir tasarı hazırlayıp Eyaletler Meclisi’ne sundu.
Tasarı ilgili komisyonlara havale edildikten sonra unutuldu gitti.
Aynı yıl Hür Demokrat Parti (FDP) ‘Göçü Yönlendirme ve Uyum Yasası’ başlıklı bir tasarı hazırlayıp Federal Meclis’e sundu.
Kabul görmedi.
2001’de SPD-Yeşiller koalisyonu, ‘Göçü Yönlendirme ve Sınırlandırma - AB Vatandaşları ile Yabancıların Uyumunu ve Oturum Hakkını Düzenleme’ başlığı altında bir yasa tasarısı hazırlayıp sundular.
Tasarı uzun süren tartışmalardan sonra hem Federal Meclis’te hem de Eyaletler Meclisi’nde kabul edildi ve 2002 yılı haziran ayında uygulamaya konuldu.
Ancak Eyaletler Meclisi’ndeki oylamada usulsüzlük yapıldığı gerekçesiyle CDU’lu eyalet hükümetleri ile CSU’nun iktidarda olduğu Bavyera, Federal Anayasa Mahkemesi’ne başvurdu.
Federal Anayasa Mahkemesi yasayı iptal etti.
İşte o dönemde özellikle bilgisayar uzmanı sıkıntısı çekildiği için dönemin SPD’li Başbakanı Gerhard Schröder, ‘Grün Karte’ (yeşil kart) uygulamasını hayata geçirdi.
Ama doğru dürüst ilgi görmedi.
20 bin uzmanın getirilmesi öngörüldüğü halde, gelenlerin sayısı 13 bini bile zor buldu.
Schröder hükümeti, iptal edilen tasarıyı 2003’te yeniden sundu ve uzun süren pazarlıklardan sonra 1 Ocak 2005’te yeni ‘Göç Yasası’ uygulamaya kondu.
Merkel hükümeti, 2012’ ‘Blau Karte’ (mavi kart) uygulamasını hayata geçirdi.
Ama 5 yılda ancak 81 bin kişi geldi.
*
Almanya’nın artık çoktan bir göç ülkesi olduğu ve yurt dışından kalifiye iş gücüne ihtiyaç duyulduğu, yıllardır bal gibi bilinmektedir.
Alman Sanayi ve Ticaret Odaları (DIHK) şu anda 1 milyon 600 bin açık iş yeri olduğunu ve kalifiye elemana ihtiyaç duyulduğunu söylüyor.
2030’da bu rakamın 3 milyonu aşacağına dikkati çekiyor.
Böyle olduğu halde, Almanya’da politik sorumlular yan çiziyor.
Neyse ki, nihayet Alman politikacıların akılları başlarına gelmeye başladı.
Ve CDU/CSU ile SPD’den oluşan koalisyon hükümeti, ‘Kalifiye Eleman Göçü Yasası’ için ilk engeli aştı.
Bakanlar Kurulu, AB üyesi olmayan ülkelerden de kalifiye eleman getirilmesi yolunu açtı.
Meslek eğitimi yapmış veya meslek sahibi olanlarla, yüksek öğrenimlerini bitirmiş Almanca bilenlere ‘kolay vize’ yoluyla Almanya’ya gelip iş yeri aramalarına ve bulmaları halinde de kalmalarına imkan kılan yasal düzenlemenin 1 Ocak 2020’de hayata geçirilmesi kararlaştırıldı.
Evet, aklın yolu birdir.
Nihayet geç de olsa Almanya bunu anladı.
İşte bu yüzden, “Günaydın Almanya” diyoruz.