Amerika'nın taşı toprağı altın...

Bekir COŞKUN

Bizimkiler, altın arayıcıları gibi Amerika'nın sağını solunu deşeleyip döndüler...

Torbalar boş olsa da, umutlar altın sayılır...

Birincisi; Clinton'ın her sabah odasındaki Dünya küresine bakıp ‘‘Aaaa... Türkiye ne kadar da önemli bir ülke meğer...’’ dediği artık bilgimiz dahilinde...

Bunu Mesut Yılmaz'a açıkladı... O medyaya, medya da Türk kamuoyuna...

Ben, yuvarlak Dünya küresinin hizmetçi tarafından ortadan kaldırılmasından korkarım...

*

Clinton'ın yuvarlak Dünya küresini görünce ‘‘Aaaa... Türkiye ne kadar da önemli bir ülke’’ demesi ve bizim heyet ile hep birlikte dönüp bir daha küreye yakından bakmaları iyi bir gelişme...

İkincisi:

Clinton ile Yılmaz'ın 25 dakikalık görüşmelerinin ne kadar uzun olduğunu düşünüyorum...

Rahmetli Özal, Bush'un evinde kalmış, gece kalkıp dolaptaki börekleri yiyip, iki-üç tabak dahi kırmıştı, bir sonuç çıkmadı... 25 dakikadan ne çıkacağını kestiremiyorum...

Eğer 25 dakikanın yirmi dakikasında da, hep birlikte o yuvarlak küre üzerinde Türkiye'yi aramadılarsa...

*

Doğrusunu isterseniz ben bu işten bir şey anlamadım...

Biz mi Amerika'yı yeni keşfettik, yoksa Amerika mı bizi yeni keşfetti bilemiyorum... Birdenbire içimizde kabaran bu Amerika aşkı niye, kestirmek biraz zor...

Bakın:

Türkiye'nin İMF, helikopter alımı, tekstil ürünlerine uygulanan kota, boru hattı gibi beklentisi konularda somut bir gelişme yok...

Ama Amerika'yı hiç ilgilendirmeyen bir konuda, Refah'ın kapıtılmaması için somut istemleri var...

Niçin?..

Refah'ın derdi Amerikalılar'a niçin düştü?..

Eğer sorun demokrasi sorunu ise; yıllardır faili meçhul cinayetler, işkenceler, darbeler, askeri rejimler (ki bir çoğunda CİA parmağı vardı) Amerikalılar'ı rahatsız etmedi de, Refah'ın kapatılmasında mı Türkiye'nin demokrasisi akıllarına geldi...

Bu ciddi bir sorudur...

Yoksa Ankara'da sözü edilen senaryo doğru mu:

İran'daki mollalar ile diyalogdan sonra, ABD'nin Türkiye'de de Refah'a oynadığı...

Bir Refah kurgusu peşinde olduğu...

Doğru mu?..