Aileler birçok evliliği yıkıyor

 Bu sıradan cümle, aslında o kadar çok şey anlatıyor ki... Birçok evliliği yıkan sorunların başında yer alan bir konudan söz ediyor, genç okurum: Aileler konusu...
Ah ne olurdu, çocuklarını evlendikten sonra kendi hallerine bıraksalar, yuvalarına burunlarını sokmasalar. O zaman belki boşanmalar bu kadar artmayacaktı.
Ya da hiç değilse, kendi sorunlarını halledemedikleri için ayrılmış olacaklardı.

Merhaba Feyza Abla, ben de size yüreğimi açmak istiyorum. Benim problemim eşimin ailesiyle evlendiğim ilk günden beri pek geçinemiyor olmam. Zaten aramızdaki ilk problem gelin olacağım gün, ben gelinleri olmama rağmen kuaförde bana yer ayırtmayı unutmalarıyla başladı. Daha sonra söz verdikleri, vaat ettikleri hiçbir şeyi yapmadıkları gibi, aldıkları birçok şeyin ödemesini bize yıktılar ki, biz birçok eşyamızı nişanlıyken eşimle beraber almıştık, ailelere çok yüklenmemek için.

Ben sadece gelinliğimin istediğim gibi olmasını, diğer masraflara gerek olmadığını belirtmiştim. Zaten evimizin eşyalarını çevremde evlilerin yaşadığı problemleri gördüğüm için eşimle birlikte çalışarak kendimiz aldık ki daha sonra bunu siz şunu biz aldık konusu olmasın, diye.

İSTEKLERİ HİÇ BİTMİYOR

şu anda evliliğimiz beşinci yılına girmek üzereyiz ama eşimin ailesinin gölgesi evimizden hiç gitmediği için sürekli tartışmalar yaşamaktayız. Eşime “lütfen bir kere de birimizden birimizin bir hatasından dolayı tartışalım, ailen yüzünden değil” diyorum. Üstelik eşimin ailesi beni ne arayıp ne soruyor; sanki ben bir hiçmişim gibi davranıyor.

Eşimi sürekli yönlendiriyorlar “oğlum şunu al, oğlum bunu yap” diye ama sonuçta bizim bütçemiz ortak ve eşim benim maaşımın neredeyse yarısını almakta. Bu yüzden de dolaylı olarak isteklerini ben karşılamak zorunda kalıyorum. Üstelik eşimin ailesi öyle zor durumda veya yokluk içinde de değil… Maaşları ve evleri var.. Her sene tatile de giderler. Bu tatil döneminde, eşimi arayıp “Niye sen de gelmiyorsun? Karın mı yollamıyor?” diye soruyorlarmış. Oysa alakası yok. Ama onlar beni yok sayıp, sadece eşimi çağırıyorlar… Bunu da özellikle yapıyorlar.

Bir yandan da sürekli olarak talepleri, istekleri hiç bitmiyor. Bizim kendi arabamız olmadığı halde, birilerinden emanet alıp, onları sağa sola götürmemiz gerekiyor.
Evleneli kaç sene oldu evimize bir ekmek almışlıkları yoktur. Yine de bu güne kadar onlara karşı hep saygılı oldum. Geçenlerde eşimle yürüyüşe çıkmıştık, ailesine de uğradık. Üstümüzde eşofmanlar vardı. Komşuları da oradaydı. Bana o yabancı insanların içinde demez mi: “Ah oğlum ben seni hep çorabına kadar ütülü gezdirdim. Bekarken mis gibi gömleklerle gezdirdim. şu haline bak, şok oldum.”

ARAMIZDA KÜLTÜR FARKI VAR

Bana aklı sıra laf attı. Ben günde 14 saat mesaisi olan bir işyerinde çalışıyorum. Buna rağmen evimin işini her şeyini ben görüyorum. Sağ olsun eşim de yardımcı oluyor. Onlar ise beş senedir bir kere olsun, bana hiçbir konuda yardımcı olmuş değiller. Bir de beni yermeye çalışıyorlar.
Eşimin ailesiyle farklı kültürlerdeniz. Ben şehirde büyüdüm onlar ise bir kasabada. Ama benim onlara ayak uydurmamı istiyorlar. Bana “Artık ailen kapının dışında kaldı sen bizim aileye katıldın, ona göre davranacaksın” diye baskı yapıyorlar. Bu durumda çıkmaza girdim.
Ben girişken, cana yakın sürekli kitap okuyan, insanlarla kolaylıkla diyalog kurabilen biriyim.
Eşim ne istersem yapar ama konu aile-sine geldi mi akan sular duruyor. “Bir şey diyemiyorum” diyor. Ne zaman onlara bizimle ilgili bir şeyler anlatmaya çalışsa, ailesi mutlaka bir hastalık bahanesi buluyor.

SİNİR KRİZİ GEÇİRDİM

Hatta bir keresinde, onlara gittiğimizde, yine bana yaptıkları baskılar yüzünden sinir krizi geçirdim. Çok yıprandım ablacığım. Sırf bu yüzden eşimle ayrılmayı düşünür oldum. Onlara gitmesek de, yine telefonla burunlarını her şeyimize sokabiliyorlar.
Eşimi sürekli bana karşı kışkırtıyorlar. Ona da üzülüyorum ama ben de artık sağlığımdan olmak üzereyim.
Psikolojim bozulmaya başladı. Sırf bu problem nedeniyle, çocuk konusunu da sürekli erteliyoruz.  Eşim araya mesafe koydukça onlar daha çok üstümüze geliyorlar. En sonunda kavga çıkaracağım ama saygısızlık yapmak istemiyorum…
Rumuz: Papatya88