AİHM’den Demirtaş’a ret
Güncelleme Tarihi:
Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM), Halkların Demokratik Partisi (HDP) Eş Başkanı Selahattin Demirtaş’ın yerel bir gazetenin kendisini hedef göstermesine karşı önlem alınmaması nedeniyle açtığı davada Türkiye’nin insan hakları ihlalinde bulunmadığına karar verdi.
Demirtaş’ın 2009’da kapatılan Demokratik Toplum Partisi (DTP) üyesi olduğu dönemde Bolu’da bir yerel gazetede 2007’de I. E. imzasıyla yer alan ve bu gazetenin internet sitesine de koyulan “Türk, işte düşmanın” başlıklı bir haber nedeniyle yargıya başvurdu. Demirtaş avukatı aracılığıyla I.E’nin suça teşvik, yasaya aykırı davranma ve hakaret nedeniyle cezalandırılması talebiyle dava açtı.
Yargı kanadı ise I.E’nin yazdıklarının olgulara dayandığı, kullandığı güçlü dile rağmen medya özgürlüğü bağlamında kabul edilebilir eleştiri sınırları içinde kaldığı gerekçesiyle cezai süreç başlatmayı reddetti. Karara itiraz eden Demirtaş’ın bu talebi de 2008’de geri çevrildi.
Demirtaş iç yargı yollarının tükenmesinin ardından “kendisi için ölüm riski yaratan” yazıyı kaleme alan I.E’nin cezalandırılmasının reddedilmesi nedeniyle Türkiye’nin Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’nin (AİHS) yaşam hakkını garanti altına alan 2. maddesini ihlal ettiği teziyle konuyu 2009’da AİHM’ye taşıdı.
Mahkeme yaptığı incelemede yargıya yapılan başvuruda acil yaşam riski vurgusu yapılmadığını, yazı sonrasında üçüncü kişilerden ölüm tehdidi geldiğine yönelik şikâyet olmadığını ya da ulusal makamlardan koruma önlemi talep edilmediğini not ederek 1’e karşı 6 oyla AİHS’nin 2. maddesinin ihlal edilmediğine karar verdi.
ATATÜRK'E HAKARET DAVASI
AİHM, Deniz Kuvvetleri’nde görev yaptığı sırada yaptığı bir gemi denetiminde kendisinden daha düşük rütbeli bir görevliye duvardaki Atatürk resmi için “Daha büyük kellesini assaydın bari” dediği için hakkında Askeri mahkemede dava açılan Ömer Fuat Özçelebi’nin Türkiye aleyhine açtığı davayı Ankara aleyhine sonuçlandırdı.
AİHM, 5816 sayılı Atatürk’ü koruma kanunu çerçevesinde 1997’den bu yana askeri yargıyla sivil yargı arasında hapis ve para cezalarıyla gidip gelen davada Türkiye’nin AİHS’nin ifade özgürlüğünü garanti altına alan 10. maddesinin ihlal edildiğine karar verdi.
AİHM, yargı sürecinin uzunluğunu da dikkate alarak verilen cezanın varılmak istenen hedefe göre orantısız ve demokratik bir toplumda gereksiz olduğuna karar verdi. AİHM, davacının tazminat talebini ise reddetti.