8 yaşından beri çalışıyorum

Sevgili ablacığım, ben 18 yaşında bir genç kızım. Benim şikáyetim yaşıtlarıma göre çok farklı gelebilir size. Ne olur beni ayıplamayın. Ben 8 yaşından beri çalışıyorum. Önceleri yani okula giderken 3 ay tatillerinde çalışıyordum. Çalıştığım parayla ise okulumu sürdürüyordum. Arkadaşlarım yaz tatillerini nerede geçireceklerini araştırırlarken, ben nerede bir iş bulabilirim teşalındaydım. Bu çalışma hayatım da hálá sürüp gidiyor. Tahmin ettiğiniz gibi de iş hayatım hiç kolay değil. Şimdi kendi kendime soruyorum, bu hep böyle mi gidecek? Ben ömür boyu böyle mi çalışacağım? Hep azar işiten, itilen, kakılan ben mi olacağım? Yine de umudumu kaybetmemeye çalışıyorum. Elbette hayat günün birinde bana da gülecek. Belki ben de bir gün bol paraya ve imkána kavuşacağım. Eğer öyle bir şey olursa, tüm zenginlere göstereceğim. Hayat nasıl yaşanırmış? Sokaklarda bir tane bile tinerci çocuk bırakmayacağım, dilencilere de yardım edeceğim. Bunun için kendi kendime söz verdim. Bu düşüncelerim size saçma mı görünüyor? Bu yolda mı devam edeyim, yoksa değişmeye mi çalışayım? Ne olursun bana akıl ver, sana çok ihtiyacım var.Rumuz: Zor Durumdayım CANIM kızım, ayıplamak ne kelime! Nasıl böyle düşünebilirsin! Seni ancak takdir edebilirim. Çünkü 8 yaşından beri çalışman bile takdir edilecek bir şey, hem de ifaden, Türkçen, yazın gerçekten çok güzel. Bu çabalarının hiç de boşa gitmediğini gösteriyor. Aferin sana! Seni tüm kalbimle kutluyorum. Bu mektubu da bir anlamda, küçücük sorunları dert edinen, hayatın gerçeklerini bilemeyenlere sunuyorum. Sen işte bir gerçeksin! Çalışmak ise asla ayıp değil, tam tersine gurur duyman gereken bir yönün. Belki çocukluğunu tam anlamıyla yaşayamamış olabilirsin. Ama bak işte erken yaşta olgunlaşmışsın. Ne yazık ki, genellikle senin gibi düşünenler, yani çevresine yardım etmek isteyenlere Allah pek fazla para vermez. Ben de buna örnek olabilecek biriyim. Verseydi zaten sanırım tüm paramı, senin düşündüğün gibi ben de ihtiyacı olanlara dağıtır, sonuçta kendim yine parasız kalırdım. Belki de işte bu yüzden bize çok para vermiyor ne dersin? Neyse, sonuç olarak insanlığın, düşüncelerin çok güzel, çok olgun, ama tabii kızım biraz da kendin için yaşamalısın. Kendini düşünmelisin. Azar işitmen çok üzücü, ama bu ailenden mi, yoksa iş yerindekilerden mi kaynaklanıyor yazmamışsın. Eğer iş yerindense sana yeni iş imkánı verecek, çok daha şefkatle ve iyilikle yaklaşacak başka işverenler de çıkacaktır. Tahsiline mümkün olduğunca devam etmeni dilerim kızım. Dediğin gibi umudunu kaybetme, nice iş kadınları senin gibi küçük işlerden başlayıp nerelere gelmişlerdir. Önemli olan eğitimin ve hatta daha da çok zekánı iyi şekilde kullanabilmendir. Ben sana güveniyorum. Allah yardımcın olsun.