1000 tane Denizli olsun

Eski futbolcu milliyetçilerinden değilim. Şimdi gelinen yerden seyir keyfi alıyorum. Seviniyorum, alkışlıyorum, öpüp de başıma koyuyorum.Benim zamanında ‘‘Şöyle olmuştu, böyle olmuştu’’ hiç demedim. Çünkü bugünkü kadar iyi olmadık ki. 20 senede bir, birşeyler yakalanmış. O yakaladığınla sevinsen tamam da kibirlenirsen tamam değil.Şimdi gelelim sadede...Fenerbahçe'de işler sarpa sardı. Futbolda olmayacak iş değil. Bu dünyada da böyle. Çok iyi takımlar da, belli bir süreç içinde sıkıntıya giriyor.Şimdi Fenerbahçe'nin başına gelen de bu. Fenerbahçe'nin geçirdiği bu aralık kötü gidiş ince çizgiler içinde değil. Tabii ki ciddi bir vaka. Kolay atlatılır gibi de durmuyor. Benim için öyle değil. Çünkü Denizli'ye inancım büyük.KAFA TUTAN KİM?Tedavi süreç ister. Denizli bunu en kısa zamana sıkıştırır. Denizli belli bir kalıbın çerçevesinin içinde kalmış bir adam değil ki. Zaten hiç de olmadı. Avrupa'ya kafa tutan düşünce, bu ülkede kimden çıktı? Tabii ki Denizli'den. Üstüne kat çıkanları gözardı etmek mümkün değil. Fatih ile yol aldı, peşine de bir sürü bizim insanlarımız takıldı.Futbolda kavram karmaşası olmaması mümkün değil. Bu tabii ki olacak. Belki de işin şerbeti bunda yatıyor. Futbolda kötü sonuçlar anti tepki alır. Ama dozu önemlidir. Sonrası insanı utandıracak yere gelmemesi şartıyla. Bir kere insanlığın gerektiğini yapalım. Denizli'yi sevelim, yanlış yaptığına katılmayalım. Ama zedelemeyelim. Sitemlerimiz olsun.KOYUN VE TİLKİFutbolla yaşarken ‘‘cennette yaşıyorum’’ diyen bir antrenör yoktur. Denizli bu ara büyük sıkıntılar içinde. Kendi düşündüğünü istediğini takımına oynatamıyor. Ama Denizli tecrübeli bir hoca. Akıllı birikim, tecrübeye yardımcı olur. Bu işin üstesinden gelecektir. Bir de gözümden kaçmıyor, Denizli'nin yanında ‘‘koyun’’ gibi davranan, ‘‘tilki’’ gibi kokan insanları hissediyorum. Samimi değiller. Alkışın sahtesi kadar kötü birşey yoktur. Samimi alkış hissedilir. Çok hafif akıllıları ne okurum, ne dinlerim. Ağır sikletleri seçerim, saygı da duyarım. Denizli için birileri birşeyler yazacaksa, 24 saat düşünüp, 4 satır yazsın. Bir önceki yazımda ‘‘Keşke benim ülkemde 10 tane Mustafa Denizli olsa’’ diye yazının sonunu bağlamıştım. Az söylemişim 100 tane olsun. Bir daha yazarsam, ‘‘1000 tane olsun’’ derim.